LİDERİN ATTIĞI OK

KARAR VERMEDEN ÖNCE BİR DEFA DAHA DÜŞÜNMEK!

Bu karar sonucunda çok şey kaybedebilirdi; itibarı, kariyeri ve tırnaklarıyla kazıyarak kurduğu şirketin geleceği söz konusuydu. Verilen teklif çok iyiydi, onun aklındaysa çok daha farklı bir şey vardı. Yüzlerce kişinin akıbeti, acısı, hazzı onun bu kararına bağlıydı.

Böyle durumlarda adil olabilmek, hak edene hak ettiğini verebilmek zor zanaattı. Bütün yönetim kuruluna tek tek ne düşündüklerini sordu. Hepsini tek tek sözlerini kesmeden dinledi. Önünde duran sözleşmeyi ve kalemi cebine koydu. Artık bir yol ayrımına getirmişti hayat onu. Merakla ne yapacağını düşünen, cevap vermesini bekleyenlerin şaşkın bakışları eşliğinde odadan çıktı. Bütün dünyanın yükü omuzlarındaymış gibi hissetti. Ama hiç belli etmedi. Yük aldıkça altındaki suya baskı yapan devasa kargo gemilerinin suyla ilişkisi gibi onun suyu da derindi. Bu onun stiliydi. 

Gerçekten güçlü ve merhametliydi. 

Aslında yapması gerekeni içten içe biliyordu. Hep böyle olurdu. Yine de emin olmak istiyordu. Hemen karar vermek, acele etmek, çoğu zaman yanlış kararlar almasına neden olmuştu. Her olumsuz durumdan ders çıkartabilmek mümkündü. Yeterince düşünürse ne yapması gerektiğini hatırlardı. Ve sonuç başlangıçta ne kadar aleyhine gözükse de eğer doğruyu seçmiş ise bir şekilde döner dolaşır sonuç onun lehine olurdu. Hatırlayınca birden rahatladı. Şu anda bu karar da ilk bakışta sanki onun aleyhine gibi görünüyordu.

Evine doğru yola koyuldu. Biraz dinlenmeye ihtiyacı vardı. Yatak odası her zamanki gibi çok sessizdi. Ilık bir duş aldı ve biraz sonra uykuya daldı…

YAY VE OKLAR

Bir tepedeydi elinde bir yay ve oklar vardı. Etrafına baktığında yaklaşık yirmişer metre mesafede kendi gibi 3 okçu daha olduğunu gördü. Önceden   unuttuğu bir şeyi hatırladı. Diğerlerine dönerek 'bekleyin' diyebildi. Derin bir anlayışla başlarını hafif eğerek onu selamladılar. İçinden sakın siz de yerinizi terk etmeyin diye geçirdi.

Tepenin hemen altında toz dumandan göz gözü görmüyordu. Uzaktan haykırışlar at kişnemeleri bağırtılar iniltiler birbirine karışmış, acılı bir ses olmuş kulaklarını tırmalıyordu. Gördüğü şeyler yüreğine ağır geldi. Hırsla tepeden aşağı koşan okçuların sonuncusu da toz bulutunun içine dalıp, gözden kayboldu. Bir tane bile ok fırlatmamışlardı. Sorumluluklarını unutmuşlardı.

Üzüntüden kaşı yay gibi gerildi. Onu tepeye getiren sebepleri hatırladı. Çok büyük zorluklar, acılar çekmişti. Çok ağır bedeller ödeyerek bugüne gelmişti. Yüreğinde büyük bir rahatlık, bir huzur hissetti. Doğru olanı yapmanın vicdan rahatlığı sanki yüreğine kanatlar takmıştı. Ne olursa olsun, ne kadar aksini isterse istesin tepeden inmeyecekti. Emindi. Düşmanı kovalamak istiyordu. Bu kolaydı. Tepeden aşağı yol yokuş aşağıydı. Ama o tepeye çıkana dek neler yaşamıştı.

Hadi sen de insene ne duruyorsun diyen kulaklarındaki fısıltıya karşı, tepede kalmasını, beklemesini söyleyen huzur veren sesi tüm hücrelerinde bir kez daha hissetti. Aslında onlardan istenen şey ne kadar da basitti.  Onlarcası bu basit talebe disipline olamamış, liderlerine verdikleri sözü unutmuştu. Tepede kala kala bir avuç okçu kalmıştı…

Ne olursa olsun benden işaret bekleyin, tepeyi terk etmeyin demişti liderleri. Hatta benim öldüğümü görseniz bile o tepeden inmeyin! Onunla geçirdiği zaman tüm hayatı boyunca birkaç dakikaydı. Ne kadar kısa ama etkili birkaç konuşma. Hatta bazısında sadece beraber susmuşlardı, beraber sabretmişlerdi. Bu dakikaların, onun hayatındaki etkisi bir çok ömre bedeldi.

Birdenbire simsiyah atlılardan oluşan bir süvari birliği dörtnala sahneye girdi. Tepedekilere görünür olduklarında son hızlarına varmışlardı. Üzüntüsü kalbine ok gibi saplanmıştı. Sayıları oldukça fazla olan bu düşmana karşı atışları yetersiz kalacaktı. Onların oku bu düşmanı durdurmaya yetmezdi. Burası kesindi. Yine de tereddüt etmedi…

Hemen yayını gerdi ve fırlattı. Islık çalan okun düştüğü yere bakarak mesafeyi hesapladı. Bir ok daha aldı, önce besmele çekti. Diliyle parmaklarını ıslattı. Okun bembeyaz tüylerini ıslak parmaklarıyla okşadı. Yayını sinesine çekti. Yay çatırdadı. Okun havada süzülüp, en öndeki atlardan birinin kalçasını delişini izledi. Hayvan önce sendeledi, tökezledi ve havada yerden kalkan kum ve tozlardan oluşan bir bulut oluştu. Koca at tüm heybetiyle ve hızıyla sağ yanına düştü. Atın altında kalan adam ayağa kalkmaya çalıştı ama dizlerinin üstünde olduğu yerde kalakaldı. Bacakları kırılmıştı. Acıyla olduğu yerden tepedekilere küfürler savurdu. Bütün her şey saniyeler içinde olup bitti. Atlıların hepsi toz bulutu içindeki savaş meydanına hışımla daldı.

BİR ANDA UYANDI

Gözünü açtığında kan ter içinde kalmıştı. Gördükleri öylesine gerçekçiydi ki birkaç dakika yerinden kalkamadı. Derin bir nefes aldı ve artık ne yapması gerektiğinden emindi. Kalbi huzurla doldu. Önce doğruldu, sonra masanın üstünde duran su bardağını gözüne kestirdi. Kana kana bir bardak dolusu su içti.

Ertesi sabah yönetim kurulu odası tam kadro onu bekliyordu. Ayakta diğerlerinin oturmasını bekledi.

Yapmak istediği şeyle alay edebilirlerdi. Milyonlarca liraya karşı hisseleri çalışanlarına devretmek. Bu teklife karşı toplamda kazandıracak olan hamleyi yapabilmek, doğru olanı yapmak. Şirketin %49 hissesine astronomik bir rakam teklif edilmişti.

Hanımlar ve beyler dedi. Odadakilerin tümü aldığı kararı merak ediyor ve gerginlikle bekliyorlardı. Yüzlerinden endişeleri ve kaygıları okunuyordu. Şirkete yeni ortaklar olduğunda işlerini kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalabilirlerdi.

BAZI KAYBEDİŞLER, KAZANÇLARDAN HAYIRLIDIR.

Net ve yumuşak bir sesle. "Bazı kaybedişler bazı kazançlardan çok daha hayırlıdır" dedikten sonra parmaklarıyla oku okşarcasına elindeki beyaz renkli kalemi açtı. Şöyle odadakileri tek tek gülümseyerek süzdü. Ve çoğunun teşekkür edecekleri hamleyi yaptı. Ona anda çok şey kaybettirecek ama toplamda kazandıracak olan imzayı attı. Şirketin hisselerini satmak yerine, çalışanlarına devretti. Böylece çalışanlar kendilerini oraya ait hissederek daha verimli çalışacak ve şirket uzun vadede daha sağlam, kalıcı, daha büyük bir firma haline gelecekti. 

Toplamda kazanç herkes için daha hayırlı olacaktı.