ER YA DA GEÇ FARKETMEZ DEĞİLMİŞ!

Bu böyle olmayacak. Buna kökten bir çözüm bulmak lazım artık. Bugün işe geç kalmak istemiyorsam tam 8 dakika içinde evin kapısından çıkmam gerekiyor ki, şu ana kadar böyle bir rekorum olmadı diye içinden geçirdi. Bendeki bu hırs ile neden olmasın dedi…

Gürkan, uzun zamandır aynı işyerinde olmanın rahatlığıyla ofise en son giren oluyordu. Tam 12 yıla yakın süredir bu işyerinde çalışıyordu. Yaptığı işin ustası haline gelmişti. Yine de işlerinde hiç tahmin etmediği yerden hiç beklenmedik sorunlar onu buluyordu. Zaten işe geç geliyordu, bir de sorunlarla uğraştığı için işyerinden en son çıkan kendisi oluyordu.

Tüm bu sorunların, stresin acısını ise akşamları oynadığı bilgisayar oyunu ve seyrettiği dizilerle çıkarıyordu. Hayattaki tek zevkim bu diyordu, ancak bunu seyrettiğimde dağınık kafamı boşaltabiliyorum deyip gece yarılarına kadar televizyon başında oturuyordu. 

Bazı insanlarda haz duygusu, acıdan önce gelir. 

Bir miktar haz yaşıyorsam, yanında acı olsa da çekerim diye düşünür. "Gece televizyon seyrederken aldığım haz mı daha ağır basıyordu yoksa sabah erken uyanmaktan aldığım acı mı daha ağırdı?" diye her kıyaslama yaptığında haz ağır basıyordu. 

Tüketimden aldığı keyif, üretimden aldığı keyiften fazlaydı diye zannediyordu.

İşe giderken hızlı araba kullanmaktan zevk alıyordu ama iki gün önce atlattığı kaza gözünü korkutmaya başlamıştı. Yine geç kalmayacağım diye hırslanmıştı ve bir kazadan daha kıl payı kurtulmuştu. Yolda sağ tarafta durmuş olan ve yolcu indiren belediye otobüsünün yanından geçerken aniden karşısına çıkan yayayı görünce hızlıca direksiyonu sola kırıp frene basmış ve karşıdan gelen arabaya çarpmadan durabilmişti. Dizilerde izlediği an gibiydi sanki. Hiçbir şey konuşmadan sadece nefes alıyor ve burun buruna geldiği diğer arabadaki sürücüye bakıyordu…

Ertesi sabah bugün daha dikkatli gideceğim, hem ne fark eder ki zaten geç kalıyorum biraz daha geç gitmiş olacağım diye düşündü ve arabasını yavaş kullandı. Ofise her zamankinden de geç girdi, her şey olağan görünüyordu, tek bir şey dışında. O da odasında patronunun kendisini beklemesiydi.

Patronundan daha önce hiç yemediği fırçayı yedi. Sadece yarım saat önce işinin başında olsaydı sistemde oluşan kritik stok talebini görecek ve uzak doğudan ithal etmeleri gereken mallar için maili atabilecekti. Şimdi saat farkından dolayı işlerin tamamlanması için üç gün daha beklemek zorunda kalacaklardı. Yarım saatlik bir gecikmenin faturası üç gün idi.

Yaptığı hatanın pişmanlığını yaşarken artık düşündüğü şey neden geç uyandığı değil, neden geç uyuduğu idi. 

Yarım saat daha erken uyuyup yarım saat daha erken uyansaydı bütün bu sıkıntıları yaşamıyor olacaktı.

Aklına babası geldi, saat 11’de uyumaya giderken herkese iyi geceler derdi, siz de yavaş yavaş uyumaya geçin demekti onun lisanında. Sabah 6’da kalkıp 7.30’da işinin başına geçerdi. Erken yola çıkıp, çok yol alırdı. Hiç kimsenin dükkan açmadığı o saatte erkenden işinin başında olur, hiçbir yere yetişme telaşı yaşamazdı. İşine erkenden başlar, zamanından önce bitirirdi. Başarısını hep erken kalkıp yol almasına bağlardı.

Bunların hepsi Gürkan’ın beyninde bir şimşek gibi sadece birkaç saniye içinde uçuşan düşünceler idi. Bir yandan da aklına seneler önce okuduğu makale geldi, bütün başarılı CEO’ların en büyük ortak özelliği. Sabah erken uyanmaları, kimi 5’de kimi 6’da.

Durumu düzeltmek için patronundan bir şans istedi. Hatta yarın iş olmamasına rağmen kendini zorlayacağını, cumartesi pazardan itibaren erken kalkmaya başlayacağını söyledi ve öyle de yaptı. Bu sefer alarmı başucuna değil, yandaki odaya koydu böylece alarmı duyunca yatağından kalkıp gitmek zorunda kalıyordu. Başlarda zorlansa da zamanla bu tempoya alışınca artık üretimden daha fazla keyif almaya başlamıştı, hatta akşamları arkadaşları geç saatte dışarı çıkmaya çağırsa bile onlara kibarca gelemeyeceğini söyleyip dediğini yapıyordu.

O ani beklenmedik sorunların aslında ani ve beklenmedik olmadığını görmeye başladı. Yani başına gelen her sorunun önceden bir işaret verdiğini ama kendisinin hep geç kaldığını o işareti yakalayamadığını gördü. İşe hep erken gittiği için karşılaştığı problemler adına tedbir alabilme fırsatı oluyordu. Hastanede gördüğü bir yazı geldi aklına “Kanserde erken teşhis hayat kurtarır.” yazıyordu. Demek ki başarılı insanın her işe erken başlaması bu işin stratejisinde varmış, er ya da geç fark etmez değilmiş.

Er ya da geç fark ediyormuş.

Peki o zaman ER başlamanın faydaları nelerdir?

• Kişi er başladığında motivasyonu en yüksek seviyede başlamış olur.
• Karşısına çıkabilecek kontrol dışı aksiliklere karşı vakti daha fazladır.
• Tedbir aldığı için tedbire karşı ihtiyacı azalır.
• Er başlayan işlerini erken bitirdiği için daha huzurlu olur.
• Er başlayan insanın eminliği, konforu artmaya başlar.
• Başarı oranı yükselir.