GÖRÜNMEZ İPLER

Erkek arkadaşının evindeki ikinci el ocağı temizleye girişmişti.  Öğrencilik maddi açıdan zorladığı için sıfır almaya güç yetmiyordu. Ocak o kadar kirliydi ki, böyle kirli bir ocak görmüş müyümdür diye mırıldandı. Nasıl yapsam da yıkasam diye düşünürken aklına bir fikir geldi. Banyo da küvet vardı, küvetin giderini tıkayıp içerisine yarıya kadar su doldurdu. Sonra bol miktarda çamaşır suyunu boca etti. Sonra da ocağın sökülebilen bütün parçalarını söküp küvetin içine yatırdı. Ancak böyle çıkar bu kirler diye geçirdi aklından. Bunlar burada bir kaç saat kalsın diyerek içeriye geçti. Keremin çamaşırlarının bulunduğu odaya giderek katlamaya başladı. Bunu yaparken de arada kokluyordu. Kerem için bir şeyler yapıyor olmak onu mutlu ediyordu. Kerem tek başına eve çıkmıştı, ona taşınırken ondan başka kimse yardım etmemişti. Kerem’in çamaşırlarını yıkar, dolabına koyardı. Bazen geç kalınca onu arabasıyla okula atardı. Eve hep eli dolu gelirdi, bazen borç verdiği de olmuştu. Aslında her şey güzel başlamıştı. Ama o güzellik gün be gün eksiliyordu. 

GERÇEK PROBLEM NE?

Ne oldu acaba düşünmeye başladı kendi kendine. Aslıda Kerem kötü biri değil diye geçirdi içinden. Herkese karşı çok nazik, anlayışlı, sabırlı… Aslında bu saydıkları bir zamanlar en çok onun için geçerliydi. Kerem onu üniversitenin kapısında beklerdi. Yeri gelir cebindeki paranın tamamıyla onu yemeğe götürürdü. Sırf romantiklik olsun diye, yağmur yağarken onun penceresi altında beklediği bile olmuştu.  Her şey güllük gülistanlık gidiyordu. Ancak sonra Kerem’in iş hayatının gelecek dönemlerinde ona çok fayda sağlayabilecek bir staj fırsatı çıktı. Kerem görece fakir bir aileden geliyordu ama bu fakirliği kendine sınav etmişti. Bu durumdan kurtulmanın yolu olarak işinde iyi bir yere gelmesi gerektiğine inanıyordu. ‘’Bir numara olmazsam, kaçıncı olduğumun ne önemi var ki?’’ demişti Hediye’ye. Bu staj ortaya çıktığından beri tüm enerjisini, vaktini, düşüncesini işe kanalize etmişti. İlk başlarda çok sıkıntı olmazken, zamanla ufak tefek problemler çıkmaya başlamıştı. Bazen kabalaşabiliyordu. Ama hemen sonrasında özür dilerdi. Kendini bu davranışı yüzünden üzgün hissederdi. Ancak bu hissi onu kabalık yapmasından alıkoymuyordu.

Hediye üzülse de bu yaşadıklarına, problemleri çözmesi gerektiğine inanıyordu.

Problem neydi?

İnsan problemi deşifre ettiğinde, çözüme en yakın olduğu zaman oluyor.

Ne yapması gerekiyordu?

Ona son zamanlarda yeterli ilgi göstermediğinden diye düşündü. Ne yapıyorsa bir fazlasını yapmaya başladı. Kerem’in evini silerdi, gelirken yemekle gelirdi, onun gömleklerini ütülerdi… Tüm bunları yapmak derslerini de kötü etkilemeye başladı. Ancak dersler düzelir ama Kerem’i kaybedemem diye düşündü.

Banyodan kirli ocağın temizlenmiş parçalarını çıkardı. Hepsini tek tek bir daha yıkadı. Sonrasında bir saat kadar da küveti temizlemek için uğraştı. Nerdeyse bir gününü almıştı. Ama olsun dedi. Ona bu ocakla hem de onun evin de ilk defa ben yemek yapacağım, buna değer diye düşündü. Marifetli sayılırdı. Yemeğin yanında sütlaç bile yapmıştı. İyice yoruldu ama Kerem’in yüzündeki mutluluk için değerdi. Sofrayı serdi, masa bir öğrenci evi için fazlasıyla güzeldi.

Kerem eve geldi. Hediye onun boynuna atladı. Bütün gün yaptıklarını anlatmaya başladı. Ocağı silerken ne kadar zorlandığından, onun sevdiği yemekleri yaparken ki hislerinden bahsetmeye başladı. Tüm bunları büyük bir heyecanla anlatırken, Kerem’in ağzından şu sözler döküldü. ‘’Eline sağlık ama ne gerek vardı bunları yapmana. Saat dokuzdan sonra yemek yemediğimi bilmiyor musun?’’

Hediyenin göğsüne bir taş oturdu. Yutkunmaya çalıştıysa da boğazında ki düğüm buna izin vermiyordu. Ben olsam, değil yemek senin için çiğ tavuk yerim diyebildi. Kerem gönülsüzce masaya oturdu. Hediye’nin ise gözlerindeki yaş yavaşça yanaklarına süzülmeye başlamıştı. Bütün iştahı gitmişti. Derken Kerem’in telefonu çaldı, staj yaptığı şirketin patronu, staj ekibini akşam çorba içmeye çıkarmıştı. Kerem üç dakika için de kapıdaydı, 20 dakika sonra çorbacıda. Hediye masa ile baş başa kalmıştı. Ne hissettiğini kendi de anlamıyordu. Kızgın, üzgün, en çokta kırgın. Ne yapmalıyım diye düşündü. Önün de iki yol vardı.

HANGİSİ DOĞRU?

Ya yapmaya çalıştığı şeyi devam ettirecekti. Kerem sanki görünmez bir iple onu çekiyordu. Hediye ise hiç düşünmeden Kerem’in peşindeydi. Daha fazla ilgi, daha fazla bedel, daha fazla özveri göstermeliydi ona karşı. Böyle yaparsa Kerem yaptığı hatayı görebilir geri dönebilirdi.

Ya da tam tersini yapmalıydı. Nasıl ki problemler Keremin hayatına yoğunluğun girmesi ile başladıysa, o da kendi hayatına Kerem dışında başka bir yoğunluk sokmalıydı. Ama bu ona çok korkunç geliyordu. Böyle yapınca Kerem gider diye kendini düşünmekten alıkoyamıyordu.

Hangi yolun doğru olduğunu KEŞKE birileri ona söyleseydi. Belki de en doğru yolu katılacağı İlişkilerde Ustalık Seminerinden öğrenecekti. Peki bu seminerin içeriğin nasıldı?

İlişkilerde Ustalık Semineri (dtoseminerlerihakkindadusuncelerim7.blogspot.com)