Bir…İki…Üç…SÜRPRİZZZ!

20 yaşındaki İbrahim’in doğum günüydü bugün. Okuldan eve geleceği otobüsü kaçırmıştı ama heyecandan duramıyordu. “Nasıl olsa ev çok da uzak değil” diyerek, 15 dakika sonra gelecek olan otobüsü beklemek yerine, eve koşarak gitmeyi tercih etti. Epeyce yorulmuştu. Çünkü ev, araba ile giderse yakındı. Koşarak 2,5 kilometre hiç de yakın değilmiş! Bunu öğrenmiş oldu.  

Eski Model... 

Ama heyecanı yorgunluğuna baskın gelmişti. Bir iki saat içinde kuzenleri de geldi ve pasta kesildi, hediyeler açıldı, paralar verildi. Artık büyümüştü ve şimdi ya önemli bir hediye alınıyordu ya da bir şey alınmıyordu. Aslında bu zaten İbrahim’in umurunda değildi. Onun umurunda olan, babasının ona verdiği araba sözüydü. Acaba almış mıydı? Yoksa tutmamış mıydı sözünü. Derken sıra babanın sürprizine geldi ve baba oğlunun beklediği o klasik sözü söyledi: “Gel oğlum, hediyene bakalım”

Babası, oğluyla dışarı çıktı ve üstü örtülü arabayı gösterdi. Acaba içinden ne çıkacaktı? İbrahim’in kalbi bir araba motoru gibi gürlüyordu adeta. Daha fazla dayanamayıp örtüyü açtı ve… Örtünün altında o araba duruyordu. Evet, babadan oğluna eski model bir araba... 

Eski Model Bir Araba Sevilir Mi?..

İbrahim pek sevinememişti ama bunu belli etmeyip ailesine teşekkür etti. Ardından arabayla mahallede turlamak üzere yola çıktı. Kendisini biraz garip hissediyordu. Radyodan bir şarkı açmak istedi ama radyo bozuktu. Doğrusu arabayı sevmemişti. Arabada düzeltilmesi gereken çok şey vardı. 

İlk hafta radyosunu tamir ettirdi. Daha sonraki haftalarda, önce lastiklerini yeniletti sonra ise kaputtaki birkaç sorunu hallettirdi. Ardından arabayı boyattı ve yeni jantlar taktırdı. Daha sonra ise iyi bir ses sistemi taktırıp, koltukların kılıfını değiştirdi. Kısacası cebindeki tüm parayı bu hurdaya harcadı. Ama artık arkadaşının lüks arabasını ödünç aldığında dahi kendi arabasındaki keyfi alamıyordu. Nedenini bilmiyordu ama arabasına zaman harcadıkça, bakımlarını yaptıkça, onu sevmeye başlamıştı. Bu model arabalara merakı olanlarla iletişime bile geçti. Hatta en sonunda bilgisayarını, kulaklıklarını ve pahalı montunu satıp, ucuzundan bir geliştirme de yaptırdı arabaya. 

Değer Vermek

Kısacası, arabasının piyasadaki en iyi arabalardan biri olmadığını biliyordu ama sanki o en iyisiymiş gibi değer verip onu seviyordu. İlk görüşte aşk kesinlikle değildi bu, sonradan olmuştu. Üniversitede dersteyken bile kızları düşüneceğine arabasını düşünüyordu. Çok saçmaydı belki ama gerçekti. Bir kasisten geçerken, arabanın altı zarar görmesin diye, yarım saatte geçiyordu. Bir başka sürücü, altında spor araba olmasına rağmen arabasına onun kadar değer vermeden, yanlayıp zarar veriyordu. O ise elindeki eski model arabasına bu şekilde davranamıyordu. 

Meselenin, arabanın fiyatı ya da marka değeri ile ilgili olmadığını anlamıştı. Demek ki bir şeye emek verildiğinde değerli oluyordu. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Nedir?