Bir Güzel Evim Olsa

 

Derin düşüncelere dalmıştı, Mehmet. Her şeyi mutlu olmak için yapmıştı oysa ki. Ama kendini o kadar da mutlu hissetmiyordu. Sorun nerede diye derin derin düşündü. 

 

Eşi Vildan ile birlikte, yıllarca hayalini kurmuşlardı bu evin. Kendilerinin olan, çocuklarıyla birlikte yaşayacakları, bir ev hayal etmişlerdi. Rahatça tadilat yapabilecekleri bir ev. Ev sahibiyle can sıkıcı konuşmalar yapmayacakları bir ev. 

Biriktirdikleri paranın tamamını vermişler, bir de bankadan kredi çekmişlerdi. Her ay, ikisinin maaşlarından senelere yayılarak ödenecekti. Nasıl olsa ikisi de çalışıyordu. Kira ödemek yerine böyle bir yöntem akıllarına çok yatmıştı. Kira öder gibi kredi ödemek. Hem de o çok istedikleri, hayalini kurdukları ev için. “Zaten işimiz var taksitleri bir şekilde öderiz.” diye düşünmüşlerdi. Sonunda istedikleri oldu ve o evi aldılar. Çok uğraşmışlardı bu evi almak için. İlk günlerde, eve yerleşmenin heyecanıyla çok zorluk hissetmediler. Ama sonraları yavaş yavaş sıkıntılar gün yüzüne çıkmaya başladı.  

 

Aylar geçtikçe, masraflara yetişmekte zorlanmaya başladılar. Kredi taksitini ödedikten sonra ellerine çok az para kalıyordu. Çocuklar büyüdükçe de masrafları artmaya başlamıştı. Mehmet, bu sene şirketten beklediği terfiyi de alamadı. Dolayısıyla maaşının artmaması da canını daha çok sıkmaya başlamıştı. Çocukların okul masrafı, mutfak masrafı derken ay sonu geliveriyordu. Birde üstüne kredinin taksiti eklenince, elde bir şey kalmıyordu. 

  

İkisi de işte problemler yaşasalar da bu duruma katlanmak durumundaydılar. Öyle ya kredi taksitini ödeyemezlerse, evlerini kaybedebilirlerdi. Birbirleriyle evde, para konusuyla ilgili tartışmalar yaşamaya başladılar. Artık eskisi gibi özgür değillerdi. Tatillere gidip keyifli vakit de geçiremiyorlardı. Ev sahibi olmuşlardı ama diğer birçok şeyden vazgeçmek zorunda kalmışlardı. 

 

Mehmet, paraya sıkıştıklarında kredi kartından avans para çekmeye başlamıştı. Krediyi başka krediyle ödüyordu artık. Yıllar geçtikçe bu durum dayanılmaz bir hale geldi. Evdeki tartışmalar daha da artmaya başladı. Her gün işten yorgun ve gergin geliyorlardı. Artık çocukların önünde birbirleriyle şiddetli kavgalar etmeye başlamışlardı. Konu ne olursa olsun, bir kıvılcım hemen kavgaya dönüşüyordu. İster konu çocuklar olsun, ister para olsun, durum değişmiyordu. Artık tahammül edilebilir boyutta olmaktan çıkmıştı. Mutlu olmak için başladıkları bu yolculukta, neden işler sarpa sarmıştı? Ne olmuştu da bu duruma düşmüşlerdi? Neden mutlu olamıyorlardı?      

 

İnsan hayatta neden mutlu olamaz? 

 

İnsanoğlu çok acelecidir. Hak etmediği bir şeyi önceden tüketmeyi çok sever. Elde etmek istediği şeye, hemen sahip olmak ister. Bunun için gerekli olan bedeli ise ödemekten kaçınır. Gelecekte başına gelecekleri düşünmeden hareket eder. 

 

Kredi çekerek elde ettiği şeyle mutlu olacağını zanneder. Ama gerçekten kendisinin olmayan bir şey onda fazla kalmaz. Kalsa dahi, onun hayrını göremez. Eninde sonunda, alınan krediyi fazlasıyla geri ödemek zorunda kalır. Mehmet gibi bu krediyi ödemeyle ilgili stresi mutlaka yaşar. İnsan gelecekte kazanacaklarına güvenerek, bir taahhütte bulunmamalıdır. Önce kazanıp sonra harcarsa, elde ettiği şeylerin hayrını görür. Kazandıklarının bereketi olur.     

 

Gerçek olan aslında basit ve anlaşılabilirdir 

 

Hayatımıza giren her sahte, anlık olarak fayda sağlıyormuş gibi gözükür. Ama toplamda bize hep zarar verir. İnsanoğlu problemlerine sahte çözümler bulduğunda, gerçek çözümden uzaklaşır. Yaşamı karmaşık hale getirdikçe, basit olan çözümden uzaklaşmaya başlar. Oysa ki, gerçek olan çok basittir. Sahte çözümün, uzun vadede başka problemler getireceğini düşünemeyiz. Mehmet’in kazandığıyla değil de krediyle, hayalini kurduğu evi alması gibi. Oysa her sahte çözümle durum daha karmaşık hale gelir.