Neden Sessizleştik?..

 

Adalet unutulan bir kavram oldu artık hayatımızda. Hani Sezen Aksu diyordu ya o meşhur şarkısında “Şimdi bir semt adı Vefa” diye. Adalet de artık bir kadın ismi olarak kaldı hayatımızda. Peki, ne demek adalet? Her insanın hatta her hayvanın hatta her bitkinin bile ihtiyacı olduğu adalet ne demekti? Adalet, hak edene hak ettiğini vermektir. Hayatımızda her hak edene hak ettiğini veriyor muyuz acaba? Yoksa, çıkarımıza gelen kişiye, çıkarımıza gelen şeyi mi veriyoruz? İşimize gelmediğinde “Amaan canım boş ver” mi diyoruz? Ya da “sen mi kurtaracaksın bu dünyayı” mı diyoruz? 

Adaletsizlik yaptığımız her yerde aslında zulmettik.

 Yeri geldi, ailemize adaletsizlik yaptık. “Aman küçük oğlan ağlamasında, büyüğünün sesi çıkmaz” dedik. Yeri geldi, yeni müşteriyi, rakip firmaya kaçırmamak için düşük fiyat vererek, yıllardır bizimle çalışan müşteriye yaptık adaletsizliği. Yeri geldi, işten çıkan arkadaşımızın yüzüne gülüp arkasından konuştuk, yerimizi patrona karşı sağlamlaştırmak için. Bazen sınıfta, bazen trafikte, bazen evde, bazen işyerinde, bazen de herhangi bir toplulukta yaptık adaletsizliği. Kimi zaman bir olaya bakarken, kimi zaman da bir yargıya varırken. Adaletsizlik yaptıkça, normalleştirdik bunu hayatımızda. Adaletsizlik yaptıkça da kendimize çektik zalim olan insanları. Bazen trafikte bize kornalar çalan, el kol hareketi yapan o sürücüyü. Bazen, çok sesi çıkan elemana fazla maaş verip, az sesi çıkan elemana da az maaş veren patronu hak ettik. Bazen de parasını ödediğimiz halde hizmet alamadığımız, o ustayı. Neden hak ettik bunları? Sadece adaletsizlik yaparak değil. Başkasına yapılan adaletsizliğe, zulme karşı sessiz kaldığımız için hak ettik. Dilimiz var mıydı konuşacak? Vardı ama biz dilsiz olmayı seçtik çoğu adaletsizlikler karşısında. 

 Adaletsizlik karşısında susmanın, sessiz kalmanın da bir tercih olduğunu unuttuk... 

Zannettik ki zalimlik yapmadığımız zaman doğru taraftayız. Oysa adaletsizlik karşısında susan, adaletsizliği yapanın tarafını tutuyor demektir. İşte bu yüzden zulüm olduğunda tarafsızlık bir seçenek değildir. Çünkü üç seçenek olmasına rağmen, hala iki sonuç vardır. Tarafsızlık, her zaman zalimin işine yarar. Ancak zulmün karşısında durmak mazlumlara fayda sağlar. Bu yüzden istediğimiz kadar kendimize tarafsızız diyelim aslında çoktan tarafımızı seçmişiz demektir.

İşte bugün tüm dünyanın şahit olduğu bir sahne... Kadına, bebeğe, yaşlıya, silahsıza, hastaya, hayvana, bitkiye bile zulmedilen bir sahne... Bu sahnede iki seçeneğimiz var. Peki biz hangisini seçeceğiz? 

Adaletsizlik yapan mı olmak istiyoruz? 

Adaletsizlik karşısında tarafsız kalıp susan mı? 

Yoksa adaletsizliğe karşı çaba sarf eden mi?

 Seçim çok basit.