GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ

 

    Karar verildi!

Elif ile Kemal'in boşanmalarına...

Bitti artık, boşandılar.

Kaçamak bir bakış eski eşine ve sonra derin bir iç çekiş... 

Adliyeden hızlıca kaçış..

Evet Kemal'in süreci resmiyette sona erdi ama gerçekten bitti mi bu sancılı süreç?

Elde etmek için o kadar emek, kaynak, zaman harcadı.

Sonra kurtulmak için de bu kadar uğraş..

    Aslında çok güzel başlamıştı süreçleri Elif ile Kemal'in. Çok hızlı başlamıştı evlilikleri. Yıldırım aşkıyla tutulmuştu Elif'e. Tüm zorlu süreçlere rağmen girmişti bu sürece. Ailesi çok istemiyordu Elif'i. Kötü insan değildi ama uyum konusunda problem yaşayacakları ortadaydı. Birkaç yakın arkadaşı da çıtlattı kulağına Kemal'in. 

“Acele etme birader, biraz daha tanıyın birbirinizi” dedi en yakın arkadaşı..

Evliliği 3 ay bile sürmemesine rağmen bir türlü bitmek bilmeyen bir ayrılma süreci…

Çatışmalar, kavgalar, içten içe ağlamalar, hayal kırıklıkları, acılar...

Neyse, bitti artık..

Kemal de konuşmak istemiyor, bu dosyayı kapatmak istiyordu.

Birbirlerinin benzer yönleri çok azdı. Hayata farklı yerden bakıyorlardı. İstekleri de beklentileri de farklıydı. Evlenmişlerdi ama bir türlü aile olamamışlardı. Hiç vazgeçmek istememişti Elif, bekar hayatından. Oysa Kemal, Elif ile aile olmak istemişti ama evlilik cüzdanları olan birer ev arkadaşı olarak kaldılar.

Ama her yeni başlayan ilişki gibi onlarınki de böyle başlamamıştı tabii… Kemal, çok istemişti Elif ile evlenmeyi...

Aşıktı ona.

Arkadaş ortamında tanışmıştı Elif'le. Birkaç aylık arkadaşlık süreci çok keyifliydi. 

Çok istemişti Elif'i. Çok isteyince tavsiyeleri uyarıları duymaz olmuştu. Sadece o isteğine ulaşmaktı amacı. 

''Ne olursa olsun'' diyordu, aklına ailesiyle bu konuda çatışma ihtimali de gelse…

    Düğün sürecine girdiklerinde, karşılaştıkları problemleri bir şekilde ertelemişlerdi. Ama aynı eve girince, problemlerin ardı arkası kesilmedi. Birbirlerine karşı tahammül ve sabırları yeterli değildi. Problemleri çözemeyip, ilişkiyi devam ettirme isteği azalmaya başlayınca, ilk zamanlar duyduğu uyarılar zihninde yankılanmaya başlamıştı.  Devam etmeleri ikisine de zarar vermeye başlamıştı. Sürecin başında zaten rızaları olmayan ailesi de artık yolun sonuna geldiklerini görmüştü. 

Ve bitti süreç... Başlaması çok istenilen şey, bitmesi için dua edilerek bitti.

İsteğinin onun sağlıklı karar vermesine mani olduğunu sürecin sonunda gördü. 

    İsteklerimiz bizi hayatta tutan ve hareket etmemizi sağlayan eğilimlerimizdir. Ama bir konuda isteğimiz orantısız ölçüde arttığında o konuda karar verme sistemimiz de zarar görmeye başlıyor. İsteğimiz o konuda azaldığında ise gerçeğin tutarlılığını görmeye hak kazanıyoruz.

Keşkeler başlıyor...

Ama ne zaman başlıyor? O konudaki istek, başlanıgıcına göre azaldığında. 

Artık o kadar da çok istemediğinde veya o istenilene ulaştığında…

    İşte istekleri aşırılaştığında insan, konuya etraflıca bakamaz ve büyük resmi göremez hale geliyor. İsteği azalmaya başladığında ve kendini az biraz geri çektiğinde etraflıca düşünebiliyor ve zaten var olan resmi görmek hak oluyor… 

Yani insan en çok, dibine kadar girdiği şeyi göremiyor aslında.

Anlıyoruz ki, çok özel başlayan ilişkilerin, özel kalması sadece aşırı istemekle ilgili değilmiş… Özel ilişkilerimizin, genel ilişki problemlerinden etkilenmemesi için, biraz duygularımızı ve isteklerimizi kontrol etmemiz gerekiyor… Canımız bi’ tık acısa da…