NE ÇOK KONUŞTUN

 

Hiç bu kadar uzun bir ay geçirmemişti Feridun. Kısa ama uzun bir ay. Boşuna bedelli demiyorlarmış diye iç çekti kendi kendine askerliğini bitirdiğinde. İnsanın bir bekleyeni varsa, değil bir ay bazen bir gün bile bitmek bilmiyor aslında diye devam etti kendiyle sohbetine. Neyse ki artık Aylin’le kavuşabileceklerdi. Askerden önce planladıkları gibi sırada ailelerin tanışması vardı ve Feridun çok tedirgindi. Aylin'in anlattığına göre babası otoriter biriydi. Tedirginliği bu sebeptendi. Bir şeylerin ters gitmesinden çekiniyordu.

Dayısını çocukluğundan beri çok severdi. Bazen ölçüyü kaçırsa da, konuşkan, esprili, genel kültürü de olan birisiydi dayısı Muzaffer. Tek sorun biraz fazla konuşmasıydı. Buna rağmen gecenin en önemli kozu dayısıydı ve şanslıydı aslında Feridun. Yengesi Şükran, dayısının zıddında sessiz sakin durağan biriydi. Dayısıyla yengesi nasıl anlaşıyorlar anlayamıyordu. “Yengem dengeler nasılsa dayımı” dediğinde  kendi kendine, birden farkı fark etti ve o an anladı her şeyi Feridun. Tekrar denge dedi kendi kendine… Denge önemli…

Dayısı tanışmaya gidileceği haberini alınca hemen eşini aradı.

‘’Şükran, Cumartesi Feridun’un kız arkadaşının ailesiyle tanışmaya gidiyoruz. Ona göre hazırlan.’’ 

‘’ Ne güzel. Çok sevindim Feridun adına’’

‘’Yaa sen bana kızıyorsun çok konuşuyorum diye. Ama bak Feridun ilk bana haber verdi.

Dayıcım, muhakkak geliyorsun, Aylin'in babası biraz sert, sen konuşmalarınla onu yumuşatırsın. Aman ha sen olmazsan olmaz.”dedi.

‘’Muzaffer ben sana hiç konuşma demiyorum ki. Yerli yersiz konuşma diyorum.’’

‘’Hiç konuşmayan sensin. Sen de biraz beni örnek alsan, konuşsan’’ dedi Muzaffer gülümseyerek.

Oysaki biraz dikkât ettiğimizde, çevremizdeki insanların farklı özellikleri olduğunu görürüz. Kimi çok konuşmayı sevip susmak bilmezken, kiminin ağzından kelimeleri cımbızla aldığımız olur.  Kimine bir şeyi yazıp çizerek, göstererek anlatırken, kiminede sadece sözlü olarak anlatmak yeterli olabilir. Enteresan olan bu farklı dünyaların insanları nasıl oluyorda birbirlerini buluyor?

‘’Bak geçen gün işyerinde müdürün şirkette her gittiğin yerden konuşmaktan geri gelmiyorsun diye kızdığını anlatmıştın’’ dedi Şükran.

‘’Ya bakma sen ona. Ona kalsa muhasebeciyim diye masadan hiç kalkmayacağım. Ben şirkette herkesle diyalog kuruyorum. Ayrıca ben konuşmasam çatlarım ya!’’ 

‘’Tamam da işle ilgili konuş. Sen olur olmaz her konuyu herkesle konuşuyorsun.’’ dedi Şükran.

Nihayet beklenen gün gelmişti. Muzaffer dışında herkes gergin gibiydi ama Şükran biraz daha fazla… Muzaffer’in ölçüyü kaçırmasından korkuyordu. Gelmeden kısaca  uyardı kocasını “Sakın orada yine çok konuşup konuyu dağıtma” dedi. 

“Nasılsınız?

İyiyiz. Ya siz? 

Bizlerde iyiyiz?

Eee, daha daha nasılsınız?”

Muabbet bir türlü dönmüyordu. Feridun başını halıdan kaldırmazken, diğerleride birbirlerini tebessüm ederek süzüyordu.  kimisi halıya bakıyordu, kimisi de saate. Şükran ise tam bu sırada kocasına gözlerini tebessümle kapadı ve açtı. İşareti alan Muzaffer çok hoş bir espriyle ortamı ısıttı ve sazı eline alarak müstakbel gelinin babasıyla sohbete koyuluverdi. Muzaffer tüm maharetini sanki bu geceye saklamış gibiydi. Çok hoş kıvamlı ve lezzetli bir gece olmuştu her iki taraf içinde. Gecenin sonunda kızı istediklerinde, Muzaffer zaten artık akrabadan biri olmuştu bile kız tarafı için.

Gecenin sonunda az yada çok herkes birbirleriyle bir şeyler konuşup  paylaşmıştı.  Sadece Şükran tebessümle gözünü açıp kapadı. İçinden zaman zaman kocasına haksızlık ettiğini düşündü ve çok daha sevecen bir bakışla gözlerini kapamadan tebessüm etti  bu sefer Muzaffer'e. Gece bittiğinde kafasını halıdan kaldıramayan Ferudun, bu detaylardan habersiz ama duyduklarından çok memnundu. Gerçekten elinde iyi bir kozunun olduğunu görmek onu çok mutlu etmişti. 

Hepimizin bu hayatta farklı olduğu noktalar var. Herkes belli konulardaki sahnelerin starı… Detayda, her starın da kendine özgü ışığı var… Başkasının ışığının rengi bizimkinden farklı diye, bunu problem olarak görsek de, o farklılığın bir sebebi var aslında… Bizden farklı olan kişilerin özelliklerini alıp kıvamı yakalamaksa, meselenin özü keza…