KAHRAMAN YUNUSLAR

 

Ercan, Karadeniz sahilinde, küçük bir kasabada balıkçılıkla hayatlarını kazanan bir ailede dünyaya gözünü açmıştı. Özellikle dedesi, babası ve amcaları uzun süredir bu mesleği yapıyorlardı. Zaman içerisinde amcaları bu işin zorluğundan ve geçim sıkıntısından dolayı İstanbul’a göç ettikleri için babası ve dedesi ilk başta hayli zorlandılar. Tek bildikleri geçim kaynağı balıkçılığı yapmaya devam ediyorlardı. Kışın Karadeniz’in hırçın dalgalarında, soğuk deniz suyu içerisinde, elleri çatlatan rüzgâr içlerine işlerken dahi saatlerce, ağlardan balık ayıklamak zorundaydılar. Bu sebepten dolayı bu mesleği yapmaya hevesli ve devamlı çalışacak insan bulmak da zor oluyordu.

Bir süre sonra Ercan uzun süredir hayalini kurduğu ahşap balıkçı tekneleri ile denize gitmek için, babası Dursun kaptandan ilk defa izin almıştı ve çok heyecanlıydı. O kadar babası ve dedesiyle denize çıkmak istiyordu ki o gece heyecandan uyuyamamıştı. İlk görev, sabah hava ışımadan denize açılacaklardı ve belki akşam geç vakte kadar geri dönmek yoktu. İçindeki bu heves, tüm zorluklara rağmen yıllar içerisinde onu bu işi yapmada çok marifetli hale getirecekti.

Ercan ilk deneyimini yaşamıştı ve bunu meslek edinmek istiyordu. Her gidişinde babasının ve dedesinin sahip olduğu deneyimlerden yararlanarak çok şey öğreniyordu. Önce ağ örmeyi sonra ağ, kurşun ve mantarları nasıl teknede sıralaması gerektiğini yavaş yavaş öğrendi. Zaman geçtikçe balıkların atlama hareketlerinden hangi cins balık olduğunu ve nasıl yaklaşırlarsa daha çok balık yakalanacağı gibi birçok yöntemi defalarca deneyimleyerek öğrendi.

Fakat önemli bir problemi vardı ki aceleci ve düşünmeden davranabiliyordu. Bir keresinde ağı denize dökerken acele davrandığı için ayağı halatlara dolanmıştı. Baş aşağı kalkıp denizin dibine inmeden son ani bir refleks ile ayağını zor kurtarabilmişti. İşin garip yanı benzer hadiseler hayatının diğer anlarında da yaşanıyordu. Köy yerinde kışlık odunları kesmek için hevesle satın aldığı testere motorunu kullanmaya başladığı ilk  yılda dikkatsiz ve acele kestiği için 3 defa kendi ayağını kesmişti. Her işinde ara sıra küçük büyük kazalar yaşar olmuştu. O'nun bu davranışları, kaptanda da bazı güvensizlikler meydana getirmişti. Bu yüzden de daha tedbirli olmaya gayret ediyordu. 

Epeyce açıldıkları bir günde Dursun kaptan, ufukta bulutların kümelenmeye başladığını, rüzgârın arttığını ve uzun süredir denizde çalışmanın hediye ettiği romatizmalı dizlerinin ağrısının şiddetinden dolayı havanın patlayacağının işaretlerini görüp tayfalarına ağı toplamadan hızla kesip denize bırakmalarını istedi. Daha vakitleri olduğunu düşünen Ercan bu emri yavaştan alıyordu. Bulutların çok uzakta olduğunu ve daha sürelerinin olduğunu düşünüyordu. Ağdaki balıkları mümkün olduğunca ağdan çıkartıp güverteye atıyordu. Kaptan olanları görünce ağı büyük bir gürültü ile kesip denize gönderdi ancak yarım saatlik gecikme, yaşlı teknelerinin de çok hızlı gidememesinden dolayı fırtınadan kaçmak için yeterli olmadı. O gün yakalandıkları fırtınada yaşlı ama bakımlı ahşap tekneleri denize batıp çıkarken limanın yolunu dahi göremiyorlardı. 

        Ercan heyecan dolu bir sesle “Kaptan görüyor musun teknenin iki yanında da Yunus balıkları yüzüyor!” diye haykırdı. O iki yunus balığı zaman zaman teknenin önüne zaman zaman da yanına geçerek sanki gitmeleri gereken yolu gösteriyordu. Balıkların bu hamleleri fırtınanın içerisinde az da olsa dalgaları keserek teknenin az daha hızlı gitmesini sağlıyordu. Bu yol arkadaşlığı limana varana kadar sürdü ve ne zaman limanın girişindeki fenerden içeri doğru girdiler, yunuslar havaya sıçrayarak vedalaşıp hızla ayrıldılar. 

        Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: Hayatta her şey olmadan önce işaret verir ve olduktan sonra ise iz bırakır. 

        Biz anlasak da anlamasak da hayatta ne meydana gelecekse öncesinde işaretini veriyor. Bizler daha anne karnında bebekken dünyaya gelmeden annemizin karnını şişirme işaretimizi etrafa vermeden hayata dahi başlamıyoruz.  Eğer verilen işaretleri okuma marifetimiz varsa başımıza olaylar gelmeden önce onunla ilgili tedbirler alabiliyoruz. Okuyamadığımızda ise bir müddet sonra küçük ya da büyük zararlar görmek kaçınılmaz oluyor. 

    O gün işaretleri anlamamış olsaydı Dursun kaptan belki de telafi edemeyeceği bir zarara uğrayacaktı ve kaptanın teknesi dalgalar arasında kaybolacaktı. Neyse ki mesleğinin ona kazandırdığı iz ve işaret okuma marifeti onu büyük bir beladan kurtardı. 

O yüzden bizler de ticaret hayatımızda, ilişkilerimizde, kişisel dönüm noktalarımızda büyük sorunlar ve olumsuz sonuçlarla karşı karşıya kalmak istemiyorsak öncesinden işaretleri görüp ona göre tedbirimizi almalıyız. Aksi halde olumsuz vaka, tedbirsizliğin çağrısını duymak ister...