GARİP GARİP İŞLER

 

Ahmet telaş içerisinde elindeki yarı soğumuş çayıyla şirkette koşuşturuyordu. Telaşının nedeni ise son dakika ortaya çıkan önemli bir toplantının olmasıydı. Yönetici olduğu projede uzun uğraşlar sonrasında hazırlıkların son aşamasına gelinmişti ve ne yapıp edip hazırlıkları tamamlaması gerektiğinden elindeki çayı masaya bırakıp hızla harekete geçti, ta ki aniden gelen telefon sesiyle irkilene kadar. Arayan eşi Neriman’dı.

“Ahmet, çabuk yanımıza gel.”

“Ne oldu Neriman?”

“Çocuk okulda oynarken parktaki kaydırağın tepesinden düşmüş, dizinde ciddi hasar varmış,  ameliyata almak istiyor doktorlar. Hastanedeyiz işini bırak hemen yanımıza gel” diye panikle haykırdı.

Ahmet duyduğu bu beklemediği habere şok olmuştu. Bugüne kadar Ahmet ve ekibi bu proje için çok hazırlık yapmışlardı. Proje ile ilgili kendi yapması gerekenleri yerine getirirken aynı zamanda diğer departmanlara da ara sıra destek olup önlerini açıyordu. Bundan dolayı da mesaili zamanları çok olmuştu. Yeri geliyor ekip arkadaşlarına akşam mesaisinde tatlı ısmarlıyor, yeri geliyor ara sıra sürpriz hediyeler alıyordu. Herkesin en çok takdir ettiği özelliği ise etrafında kimin yardıma ihtiyacı varsa asla geri çevirmez ve yardımını esirgemezdi. Aksaklık ve gecikmeler olduğunda ise yardımcı olur ve herkes gittiğinde mesaiye kalarak kendi yetiştirmesi gereken işleri yapmaya koyulurdu. Bu yardım edip ihtiyaç görmesi sayesinde etrafında doğrudan veya dolaylı olarak çalışan herkes ile iyi bir ilişkisi vardı. 

Ahmet’in sıkıntılı yüz ifadesini gören diğer proje yöneticisi Selman yanına yanaşarak;

“Ne oldu Ahmet neyin var, yüzün bembeyaz olmuş? dedi.”

“Hiç sorma Selman. Tam da toplantıya hazırlanırken evden eşim aradı ve çocuk ile ilgili acil bir ameliyat olayı çıktı. Gitmem lazım ama işleri ne yapacağımı inan hiç bilmiyorum.” dedi.

“Çok geçmiş olsun umarım işleri yoluna koyarsın.” dedi ve yanından ayrıldı.

Selman, şirkette pek sevilmeyen bir yöneticiydi. Aynı hafta kendi hazırlandığı projenin de toplantısı olacaktı. İnsanların işlerinin önünü açmak yerine Ahmet’in tam zıttı destek olmazdı, takvim yaklaşınca ise hesap sorup azarlardı çalışanları. Bu tavrı ise ekip içi motivasyonu ve verimi düşürür bir etkiye neden oluyordu. Mesaiye kalanlar ise tartışıp kavga etmemek için kalıyorlardı. Ahmet hızla şirkete durumunu belirtip ayrılmak zorunda kaldı. Aklı hep geride bıraktığı işindeydi. Ne olacağını bilmeden hızla uzaklaştı.

Birkaç gün sonra sonra oğlu taburcu olmuştu. Ahmet de bu süre zarfında işe gitmemiş oğluyla hastanede vakit geçirmişti. Sabah büyük bir merakla iş yerine vardı. Kapıda yöneticisi Mehmet Bey ile karşılaştı ve Ahmet’i bir sonra proje durumlarını değerlendirmek için odasına davet etti. Ahmet endişe dolu gözlerle kapıdan içeri girdiğinde;

“Evet hoş geldin Ahmet” diyerek samimi ve içten bir ses tonuyla karşıladı Mehmet Bey. Ahmet neler olduğunu anlayamamıştı.

“Hoş bulduk” dedi

“Biliyorsun geçen hafta 2 tane projenin teklif görüşmesi haftasıydı. Dün gece son teklif verdiğimiz proje sonuçlandı. Bizimle çalışmaya karar verdiler. Büyük emeğin var her ne kadar son anda bizimle olamasan da gerçekten çok sevenin varmış. Ekibin senin eksikliğini hissettirmemek için canla başla çalıştılar. Diğer projelerdeki arkadaşlar bile akşam mesaiye kalıp senin ekibine destek oldular. Tüm emeklerine karşılık yarın akşam ekibinle birlikte bir akşam yemeği yiyeceğiz. Ayrıca sana ve oğluna birkaç hediyem var.” dedi.

“Çok teşekkür ederim” kelimesi güçlükle çıkabilmişti.

“Ama Selman’ın ilgilendiği proje için aynı kelimeleri söyleyemeyeceğim. Sen burada değilken bile işler tıkır tıkır ilerlerken Selman projesinin başında olmasına rağmen hazırlıkları yetiştiremedi ve müşteriye verdiğimiz negatif izlenimden dolayı işi kaybettik. Geçen hafta onunla yollarımızı ayırdık.” diye sitem etti.

Ahmet duyduklarına inanamamıştı. Ekip arkadaşları ile detaylıca bu hususları görüşüp bilgileri aldığında neler yaşandığını daha iyi anlamıştı. 

Bu hayatta kim birisinin ihtiyacını karşılıyorsa mutlaka karşılığında beklediği yerden olmasa bile hayat karşılığını başka yerden veriyordu. İyi sebepler oluşturduğumuzda olumlu sonuçlarla karşılaşırken kötü sebepler oluşturduğumuzda ise olumsuz sonuçlarla karşılaşıyoruz. Hiç kimse söylemeden, yaptığımız işi sahiplenerek işimizi yapar ve ekip içinde de diğerlerinin ihtiyacını görürsek, karşılığında da biz talepte bulunmasakta insanlar bizim ihtiyacımızı karşılamak için hamle yapıyorlar. 

Ahmet şirketteki odasına geldiğinde birkaç gün önceki soğumuş çayı hâlâ duruyordu. Tam çaya bakarak birkaç gün önceki telaşını düşünürken odaya ekip arkadaşlarından biri girdi ve “Sana getirdim.” diyerek çay bıraktı. “Zahmet etmişsin.” dedi ve olanları yeniden düşünmeye başladı, sonrasında sıcak çayından bir yudum alıp olanların mutluluğu ve şaşkınlığı içinde kendi kendine söylendi:

“Garip garip işler…”