KAZAN KAZAN

 

Sabah kalkıp yine dükkanını açmıştı Ahmet Usta. Dükkan buz gibiydi; hemen sobayı yakması gerektiğini fark etti ve odunları kırdıktan sonra biraz da kömür koyarak sobasını yaktı. Dükkan sıcacık olmuştu. Odunlar çıtır çıtır yanıyordu. Biraz ısındıktan sonra artık çalışmaya hazırdı. Ahmet Usta, sanayide dükkanı olan bir emekçiydi. Yıllardır yanında çalıştığı ustasından ayrılıp kendi işini kurmuştu. Dükkanı henüz bir yaşındaydı ve ayakta durmaya çalışıyordu. Ustasının da yetiştirdiği gibi iş yapıyor ve marifetiyle işini üst düzey bir kalitede yapıyordu. Ancak ters giden bazı şeyler vardı. Bunlardan biri, yanında kimsenin çalışmak istememesiydi. Eleman yetiştirmekte sorun yaşıyordu; çünkü gelen elemanlar, bir iki ay çalıştıktan sonra ayrılmak istiyorlardı. Ahmet Usta, gelen elemanların neden ayrıldığını bir türlü anlayamıyordu. Ayrıca, aradığı müşteri potansiyeline de bir türlü ulaşamamıştı. Gerçekten de çok marifetli ve yetenekliydi ancak neyin ters gittiğini anlayamıyordu.

Ahmet Usta gelen müşterilerin az olmasından dolayı müşterilere biraz yüksek fiyat çıkarıyordu. Toplamda o müşteriyi kazanmak yerine, o anda ne kadar fazla kazanırsam benim için kârdır gözüyle bakıyordu. Ustalığı çok iyi olmasına rağmen bu tutumlarından dolayı müşterileri azalmaya başlamıştı, artık para kazanamadığı bir seviyeye gelmişti ve bir süre sonra da o beklenen son gelmişti; Ahmet Usta dükkanını kapatmak zorunda kaldı ve iflas etti.

Sonrasında hemen başka bir  ustanın yanında iş buldu. Yeni ustası yaşlı ve yumuşak karakterli biriydi, Ahmet Usta’yla da çok iyi anlaşmışlardı. Çünkü Ahmet Usta gerçekten işinde usta olan ve çok marifetli olan biriydi, bu yüzden herkes onunla çalışmak isterdi ama kendisi bu marifetinin kendi işini yaparken de yeteceğini zannetmişti, galiba yanıldığı bazı şeyler vardı. Gözlem yapmaya karar verdi ve yeni çalıştığı ustasının müşterilere yaklaşımını incelemeye başladı. Onun neyi doğru yapıp kendisinin neyi yanlış yaptığını bulmak istiyordu. Geçmişte, yıllardır yanında çalıştığı ustasıyla yaşadıkları da aklına geliyordu. Kendisini de çok sorguluyordu bu anlamda.

Şu anda yanında çalıştığı dükkan sahibi, gelen müşterileri elinde tutmak için, yani onların ihtiyacını gidermek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Sanki kendisinden çok onları düşünüyormuş gibi hareket ediyordu. Bazı basit işlerde müşterilerinden ücret almadan onların tamirini yapıyor, bazı müşterilerine yemek ısmarlıyordu. Bazı müşterilerine ise başka yerlerde kendisinden daha iyi tamir yaptırabileceklerini anlatıyordu. Çok dürüsttü ve yaptığı tamirlerin tam ücretini istiyordu, fazlasında hiçbir zaman gözü yoktu. Ahmet baktığında, ustasının gelen müşterilerden çok fazla para kazanmamasına rağmen müşterisinin hiç eksik olmadığını, kapının önünde kuyruklar olduğunu gördü.

     Bunun sebebinin, müşterilerin çıkarını kendi çıkarından üstte tuttuğundan kaynaklandığını anlamıştı. Yani aslında ustası, o anda kurnazlık yapıp fazla para kazanmak yerine az kazanıyordu; ve insanların ihtiyacına odaklanarak hareket ediyordu. Ustasını izledikçe kendisi çok iyi bir motor ustası olmasına rağmen dükkanının neden iflas ettiğini fark etti. Yanında yetiştiği ustasının da hemen hemen aynı sebeplerle ve davranışlarla başarılı olduğunu hatırladı.

Çünkü biz hayatımızda her zaman önce kendimizi düşünürüz; sonra karşımızdakini. Aslında kendimizi düşünmenin en güzel ve doğru yolu, önce karşımızdaki kişiyi düşünmektir. Karşımızdaki kişinin ihtiyacını giderdiğimizde, o kişi bizden vazgeçemez hale gelir; çünkü onun ihtiyacını bizim gibi giderecek başka bir kimse olmadığını anlar ve biz onun tamircisi olmaya başlarız. “Bizim Ahmet Usta” diye bahsederler ve kendi yakınlarına bir tamirci önereceklerse de bizi önerirler. Bizden çok az olduğu için kıymetli hale geliriz. Ve muhtemelen o kişi çok uzak olmayan başka bir şehre taşınsa bile bizden vazgeçmeyip yine aracını bizim yanımızda tamir ettirir.

O yüzden insan ilişkilerinde de güçlü olup aranan kişi olmak istiyorsak, ilişki kurduğumuz insanların çıkarlarını düşünerek hareket etmeliyiz. Bu, evliliğimizde, çocuk yetiştirmemizde, arkadaş ilişkilerimizde ve diğer ilişkilerimizde de böyledir. Yani kısacası kendi ihtiyaçlarımızı gidermek ve kendimizi düşünmek mi istiyoruz?

O zaman iş önce başkalarını düşünmekten geçiyor.