KENDİNE YARDIM ET

        Zeynep kalktığında henüz kış güneşi ortalıkta yoktu. Bir an önce giyinip bir sandviç yaptı ve yolda yemek için çantasına koydu. Tam işe gitmek üzere evinden çıkıyordu ki telefonuna bir mesaj geldi: “Zeynep nasılsın? Sana ulaşmaya çalıştım ulaşamadım dün akşam?” Mesaj, eski bir arkadaşı olan Ayşegül’den geliyordu. Zeynep, mesajı okuduğunda neden Ayşegül’ü arayıp sormadığıyla ilgili aniden bir huzursuzluk hissetti. Zeynep Ayşegül’ü çok seviyordu  ama uzun zamandır da görüşmüyorlardı. Geçmişte Zeynep bir zorluk yaşadığında Ayşegül hep O'nun yanında durmuştu. Bir zamanlar çok yakın arkadaşlardı ama aradaki mesafe ve yaşam koşulları ilişkilerini yavaşça soğutmuştu.

Zeynep, bir yandan işlerine odaklanmaya çalışırken, bir yandan da eski arkadaşıyla olan bu duygusal boşluğu hissetmeye başladı. Birkaç dakika düşündü ve sonra kararını verdi. Ayşegül’ü aradı.

“Selam Ayşegül, nasılsın?” dedi Zeynep.

Ayşegül, hafif bir gülümsemeyle telefonun diğer ucunda yanıt verdi: “İyiyim Zeynep, ama bir şeyler paylaşmak istiyorum. Son zamanlarda çok sıkıntı yaşıyorum. Şu an tek başımayım ve biraz psikolojik desteğe ihtiyacım var.”

Zeynep, işlerinin yoğun olduğunun farkındaydı ama içindeki his, bir şeyler yapması gerektiğini söylüyordu. "Ne zaman istersen buradayım, hatta hadi gel! Eskisi gibi sahilin orada  buluşalım!" dedi Zeynep ve ikisi birlikte buluştular. 

Zeynep, Ayşegül’e yardımcı olmak için birkaç gün boyunca ona daha fazla zaman ayırmaya başladı. Ayşegül iş yerinden çıkarılmıştı ve aynı zamanda sevdiği bir arkadaşından da kazık yemişti, yani zorlu bir dönemden geçiyordu. Zeynep de iş yerinde yoğun olmasına rağmen olabildiğince Ayşegül’e destek olmaya çalışıyordu. Ayşegül’ün moralini yükseltmeye çalıştı. Zeynep’in desteği, Ayşegül’ün yalnızlık hissini biraz olsun hafifletti. Bu süreçte Zeynep, ona yardımcı olmanın sadece Ayşegül için değil, kendisi için de önemli olduğunu fark etti. Çünkü gerçekten içten bir yardım, başkasına fayda sağlamakla kalmaz, insanın iç dünyasında da değişikliklere yol açar.

Bir hafta sonra, Ayşegül Zeynep’e teşekkür etmek için onu yemeğe davet etti. “Zeynep, seninle geçirdiğim zamanlar bana çok iyi geldi. Bunu sana nasıl borçlu olduğumu bile bilmiyorum. Beni dinledin, hiç yargılamadın, sadece olduğum gibi kabul ettin.”

Zeynep gülümsedi. “Senin yanında olmak benim için de iyi geldi Ayşegül. Bazen hayat çok hızlı geçiyor ve biz de kendimizi unutur hale geliyoruz. Ama birbirimize yardım etmek, bir şekilde içsel olarak dengemizi bulmamıza yardımcı oluyor.”

Günlük yaşamda, insanlar genellikle kendi sorunlarıyla meşgul olur. Fakat bu, başkalarının ihtiyaçlarını görmemek için bir mazeret olamaz. Yardım etmek, yalnızca zor durumda olan kişiye bir destek sağlamak değil, aynı zamanda kendimizi daha güçlü, daha anlamlı bir insan olarak da hissetmemizi sağlar. Birinin ihtiyacı olduğunda ona yardım etmek, derin bir insanlık bağının, karşılıklı güvenin ve saygının oluşturulmasına zemin hazırlar. İhtiyaçları görmek, empati kurmak ve bu ihtiyaçları gidermek, yalnızca yardım edilen kişiye değil, yardım eden kişiye de fayda sağlar.

        Yardım etmek, aslında insanın hem içsel huzurunu hem de çevresiyle olan bağlarını güçlendirir. Bu bağlar, zaman içinde daha derinleşir ve insanların birbirine karşı duyduğu güveni artırır. Yardım eden kişi, yalnızca dışarıya yardım etmemiş olur; aynı zamanda kendi ruhsal doyumunu da sağlar. Birine ihtiyaç anında yardımcı olmak, bir kişinin yalnızca fiziksel ihtiyacını değil, manevi anlamdaki boşluklarını da doldurur.

Ayşegül ve Zeynep, yemeği bitirdiklerinde derin bir sohbet yapmışlardı. “Zeynep,” dedi Ayşegül, “Birine yardımcı olduğunda aslında sadece bir kişiyi değil, tüm dünyayı etkiliyorsun. Bunu hissettikten sonra, bir daha hiç kimseye yardım etmeden duramam gibi hissediyorum.”

Zeynep başını sallayarak, “Kesinlikle. İnsanlara yardım etmek aslında resmen bizim ihtiyacımız. Yardım ettikçe, kendini daha canlı ve gerçek hissediyorsun. Sadece karşındakini değil, aslında kendini de dönüştürüyorsun.”

Ayşegül gülümsedi ve ekledi, “Ve ne kadar çok insana yardımcı olursak, aslında kendimizi o kadar zenginleştiriyoruz, değil mi?”

Zeynep derin bir nefes aldı ve “Kesinlikle. Gerçek zenginlik, maddiyatla ölçülemez. Kendi içindeki zenginliği, başkalarına yardım ederek buluyorsun.” dedi.

Zeynep’in Ayşegül’e yardım etme kararı, sadece Ayşegül’ün değil, Zeynep’in de hayatında bir dönüm noktası oldu. Yardım etmek, onun yalnızca başkalarına bir şeyler sunması değil, aynı zamanda içsel dünyasında da bir değişim oluşturmasıdır. Başkalarına ihtiyaç duydukları zaman ellerini uzatmak, insanı hem dünyaya hem de kendisine daha yakın kılar. Yardım etmeyi bir alışkanlık haline getiren kişi, yalnızca başkalarının dünyasına dokunmaz, kendi dünyasında da derinlik kazanır.

Günümüz dünyasında bencillik ve yalnızlık hızla artarken, yardımlaşmak, aslında en derin insanlık değerlerimizi yeniden keşfetmemizi sağlar. İnsanlar, başkalarına yardım ettikçe, kendilerini daha anlamlı, daha doyurucu ve daha bağlı hissederler. Bir insanın ihtiyacını görmek, ona yardımcı olmak, sadece bir şeyler vermek değil aynı zamanda bir bağ kurmak demektir.

Yardım etmek, hem başkalarının ruhunu hem de kendi ruhumuzu besler. İnsan, başkalarına el uzattıkça, kendisi de manevi anlamda büyür ve gelişir. Çünkü ihtiyaç gidermek, insanın içsel zenginliğini artırır, hayatını daha anlamlı kılar ve toplumu daha güçlü hale getirir. İhtiyaç gidermek, yalnızca başkalarına değil, kendimize de bir iyilik yapmaktır. Bu karşılıklı fayda, bizi hem insanlık adına hem de bireysel olarak daha güçlü kılar, ilişkilerimizi derinleştirir ve hayatımıza gerçek bir anlam katar. Yani işin özünde insan aslında kendi lehinedir ve bu, bizim başkalarına olan yardımımızda saklıdır.