İKRAMIN İKRAMI

 

   Murat için çok zor bir karardı. Gözü gibi baktığı, kendinden bir parça saydığı, her gün sohbet edip damat diye sevdiği, lacivert 2015 model station wagon  arabasını satılığa çıkarmıştı. Bu araba aralarındaki iletişimi çok çabuk ilişkiye çevirmişti. Oysaki o ilk karşılaşma çok sade  ve sessizdi. Durup sadece birbirlerini süzmüşlerdi. Güçlü, diri ve dinamik görüntüsüyle çok albenili ve heybetli görünüyordu. Beğenerek alıp, özenle kullandığı arabasından artık ayrılma vakti gelmişti. Bir yandan onu bırakmak istemiyor bir yandan da aracının modelini yükseltme vaktinin geldiğini düşünüyordu.   Nihayetinde internete ilanı verdi. Kısa bir süre sonra ilanıyla ilgili mesajları almaya başladı. Her mesaja özenle cevap veriyordu. Biraz dikkatli  olan herkes bu aracın Murat için sadece bir araba olmadığını rahatlıkla anlayabilirdi. 

   Hüseyin Bey'den de bir mesaj almıştı. Gayet içten bir şekilde aracı çok beğendiğini ama ilanda yazılı olan fiyat kadar parasının olmadığını belirtmişti. Satacak bir şeyi de yoktu fakat zaman verirse bir miktar borç bulabileceğini de yazmıştı. Hüseyin Bey’in niyeti, aracı köyde kullanmak, bahçesinde yetiştirdiği ürünleri yükleyip, pazara götürebilmekti. Araç station wagon olduğundan yük kapasitesi onun için gayet yeterliydi. Hüseyin Bey’in tüm geçimi tarımdı ve gerçekten çok zorlu bir süreç sonrası kâr edebiliyordu. Onun için bu araç gayet uygundu. Hem de neredeyse parasına da denkti.

   Hüseyin Bey'in samimiyeti Murat’ı memnun etmiş ve kendinde bir güven duygusu oluşturmuştu.  Aracı görmesi için bir randevu verdi. “Yarın, öğleden sonra saat 3'te, şu konumda buluşalım” diye mesaj attı.

   Hüseyin Bey ertesi gün, randevu saatinden önce geldi ve heyecanla Murat'ı beklemeye başladı. Murat da tam vaktinde geldi ve konumdaki sokağa aracını park etti. Kısa bir tanışma ve sohbetin ardından Hüseyin Bey aracı incelemeye başladı. Aslında fotoğraflarda görünce aracı zaten çok beğenmişti. Aracın ne bir kazası ne de bir değişeni vardı. Sadece bagaj kapağında 1 karış boya vardı ve kilometre de yaşına göre düşüktü. Aracı ve motorunu biraz daha inceledikten sonra bir kez daha çok beğendiğini, kısmetse almak istediğini söyledi ve ekledi. Aslında parası tam olarak yetmediği için arkadaşından biraz borç aldığını borcunu öderken zorlanacağını da ilave etti. Fakat  bu aracı çok beğendiğini, görür görmez “tamam işte budur” dediğini ve hemen kendisini aradığını söyledi. 

   Murat, Hüseyin Bey'in bu samimi, sıcak yaklaşımından etkilenmişti, artık damadına güvenli bir yer bulduğunu düşündü ve o kendine has tebessümüyle baktı. Hüseyin Bey’in borç yükünü hafifletmek istedi. Ne de olsa hem güvenmişti hem de ısınmıştı adama. Bir miktar indirim daha yaparak onu oldukça mutlu etti. Hüseyin Bey bu sayede borcunu daha çabuk ödeyecekti. Noterde birkaç saat içinde satış işlemlerini hallettiler. Daha sonra Murat jest olarak aracın deposunu doldurdu ve yola çıkmadan önce Hüseyin Bey’le beraber yemek yediler..

   “İlk defa böyle bir araç satışı gördüm” dedi şaşkınlıkla Hüseyin Bey. “Ne kadar teşekkür etsem az, Allah da sizin işlerinizi kolaylaştırsın” diye de dua etti. Murat’ın çok sevdiği arabası artık yeni sahibine gitmişti ama içi huzurluydu. 

   Murat da ertesi gün, galeriden ayırttırdığı yeni aracını almaya gitti. Daha önceden karar verdiği için satış işlemleri de hızlı oldu ve sıfır aracına kavuştu. Kış geliyordu ve aracına kış lastikleri almak için lastikçiye telefon ettiği sırada aracı satan bayi, araca ait 4 adet yeni kış lastiklerinin depoda olduğunu söyledi. “Size söylemeyi unuttuk kış lastiklerini size ücretsiz vereceğiz” dedi. Murat hem çok mutlu oldu hem de çok şaşırdı. “Bu kadar mı çabuk” diye gene içinden geçirdi ve o kendine has tebessümü yüzünde beliriverdi. Kendi içinde bir mahcubiyet yaşar gibiydi. Dün kendisi başkasına ikram ederken bugün de bir başkası kendisine ikramda bulunuyordu. 

   

   İnsanın ihtiyaçlarının ne kadar çeşitli olduğunu bir kere daha görebilmişti Murat. İhtiyaçlarının görülmesinin de gene başkalarının ihtiyaçlarında saklandığını anladı. Bununla beraber bağlantıları çok daha net görebiliyordu. Aslında ilişki dediğin şeyin  ihtiyaçları fark edip onları görebilmek olduğunu da çözmüştü. Bu yüzden iletişime geçip ilişki kuruyordu insan. Bu yüzden anlaşmaya çalışıyor, uyumlanmaya gayret ediyor ve bu süreçte marifetlenebiliyordu. Düğümler birer birer çözülüyordu zihninde ve ip kukaya düzenli bir şekilde sarılıyordu yeniden.

   

   “Bende ne yoksa illaki o bir başkasında var ve yine illaki bende de birilerinde olmayan kıymetli bir şeyler var” diye düşünmeye devam etti. Kukadaki yumak yavaaaşş yavaş büyüyordu ve bu durum Murat’ı çok mutlu ediyordu.