ALMADAN VERMEK

 

Öğleden sonra olmuş ama O hâlâ uyuyordu. Düğün alışverişine gitmeleri gerekiyor ve  çok da geç kalmışlardı. “Ama şimdi uyandırırsam sinirlenir bana kızar” diye içinden geçirdi Nurten. Usulca kapıyı tıklattı ama ses yoktu. Nurten, kızı Ceyda için elinden gelen herşeyi yapıyor ama bir türlü  mutlu edemiyordu. Ve buna da bir türlü anlam veremiyordu…

Nurten hep aynı yöntemi kullanarak farklı sonuç almayı bekliyordu. İstediği sonucu alamayınca denediği yöntemin sadece miktarını artırıyordu. Halbuki yanlış yöntemin miktarını artırırsa da sonuç yine hüsran olacaktı.

Ceyda 25 yaşında hayatta hiç bedel ödememiş kendisinin ödeyeceği bedelleri hep annesi ödemiş bir genç kızdı. Üniversiteyi bitirmiş sevdiği Fatih ile nişanlanmıştı sonunda. Ama hayatta hiç bir marifeti yoktu. Evlense bile bir evi çekip çevirecek marifete sahip değildi. 

Nişanlısıyla anneannesine gelen Ceyda birden susadığını fark etti. Annesinden su istemesiyle, Nurten hanım suyu alıp getirmişti bile. Kendi suyunu almak bile ona zor geliyordu. Nişanlısı Fatih de Ceyda'ya benzemiş O da artık bir şey isteyeceği zaman Nurten'den istiyordu. O artık hem kızının hem de damadının hizmetçisi olmuştu.

Nurten’in annesi Gülsüm hanım ise, konuyu en gerçek haliyle okuyabilen tek kişiydi… Nurten’in kızına olan bağımlılığının farkındaydı.  O’na öğütler vermeyi deniyor fakat çok tepkisel olduğunu görünce, öğütlerin de havada kalacağını öngörüp vazgeçiyordu…

Çünkü bağımlı olan insanların bilinci ve algısı kapanır. Ne anlatırsan anlat onu algılayamaz. Dostunu düşman, düşmanını dost bilir. 

Gülsüm hanım ne zaman konuyu açsa, “Tek kızım değil mi , dünyada  başka varlığım mı var sanki,  tabii ki yapacağım ben hayattan bir şey görmedim bari kızım görsün” diyerek cevap veriyordu. Gerçekleri duymak onu sinirlendiriyor, daha da agresif hale getiriyordu. Daha öncesinde hiçbir konuda annesine saygısızlık yapmayan Nurten, konu kızına gelince annesine karşı çok saygısız olabiliyordu. Zaman zaman da küsüyor uzun süre konuşmuyordu.

Bağımlı olan insana bağımlı olduğu konuda güvenilmez. Bağımlılığı için bir insanın  yapmayacağı kötülüğü yapabilir. Bazen deriz ya “hiç öyle bir insan değildi,  nasıl bunu yaptı inanamıyorum”. İnsan yeter ki bağımlı olsun ona istediğinizi yaptırırsınız. 

İnsan nasıl böyle bağımlı hale gelebilir ki? Aslında her şey ilişkilerdeki miktarı bozmamızdan kaynaklı. İlişki de bir alışveriş. Ama insan yalnızca verip bunun karşılığında hiç almıyorsa ya da  hep alıyor ama hiç vermiyorsa o ilişkide artık kıvam bozulmuştur demektir. 

 

Nurten çocuğuna çok aşırı emek vermiş ama bunun karşılığında hiçbir şey almayarak kızı ile  ilişkilerindeki kıvamı gitgide bozmuştu. Bunun sonucunda Ceyda annesine karşı nankörleşmiş Nurten ise kızına karşı iyice düşkünleşmişti. 

Aradan 5 ay geçmiş Ceyda evlenmişti. Annesi “Kızım yemek, temizlik yapamaz, çocuğu olsa çocuğuna bakamaz” diyerek emekli olan eşi Sinan ile birlikte kızının evli olduğu memlekete taşınmışlardı. 

Nurten, kızının evde her işini yapa dursun annesine neredeyse hiç emeği olmayan Ceyda ise kocası Fatih'in bir dediğini iki etmiyordu. Hatta evlenirken bile neredeyse tüm masrafları kız evi yapmıştı. Bu durum Fatih'in de hoşuna gidiyordu. Ceyda çalışıyor evin her ihtiyacını karşılıyordu. Elektrik su doğalgaz parasını ödüyor, tamir işi olsa bile tamirciyi Ceyda çağırıyordu. 

Ne garipti ki yıllarca kendisinin ödemesi gereken bedeli annesi öderken, şimdi ise kendisi eşinin ödemesi gereken bedelleri ödüyordu. Tabii böylece iki eş arasındaki ilişkinin kıvamı da bozulmuştu. Artık Ceyda'nın Fatih'in yanında hiçbir değeri, kıymeti yoktu. Her ortamda onu azarlayabiliyor, küçük düşürebiliyordu. Ceyda ise buna karşılık ona karşı ilgisini daha da arttırıyordu. Böyle yapınca eşinin ona daha fazla ilgi göstereceğini zannediyordu. Aynı annesinin kendisi için düştüğü yanılgıya  şimdi kendisi düşüyordu.

Olaylara şahit anneanne Gülsüm Hanım kendi kendine içinden geçirdi… Ne tuhaf… İnsan bir yerde nankörse başka bir yerden de nankörlük görüyor…