GAZZE YAZI DİZİSİ: 1- Suskunluğun Bedeli, Cesaretin Mirası

Gazze’de her gün bomba sesleriyle uyanan çocukların yüreğinde yankılanan korku, dünyanın başka ucundaki bir tüketicinin tercihinde son bulabilir mi? Belki sadece bir market rafında el uzatmadan vazgeçmekle… Belki bir markanın adını anmadan geçmekle… Belki de dost meclisinde açık açık zalime karşı tavır almakla…

Ancak bu kadar kolay görünen tavırlar bile, birçokları için hâlâ cesaretin en zor eylemi olarak kalıyor. Çünkü herkesin korkusu farklı. Bir satıcı müşteri kaybetmekten, bir çalışan işinden olmaktan, bir öğrenci bursundan edilmekten, bir baba çocuğuna ekmek götürememekten korkuyor.

Bütün bu korkular haklı mı? Evet, yer yer haklı. Ama hepsi, suskunluğun mazur gösterilebileceği anlamına mı gelir? Hayır…

Çünkü Gazze’de kaybedilen sadece rızık değil, can; sadece iş değil, gelecek; sadece rahat değil, insanlık… Orada “susmanın bedeli” bizdeki kadar hafif değil. O yüzden bizim “konuşmanın bedeli”ni ağır görme hakkımız da olmamalı.

İşte tam bu noktada devreye “hayırda cesaret” giriyor. Herkesin yanlış karşısında sesini yükseltebildiği, ama bunu yapmanın görünürde kolay ama gerçekte zor olduğu zamanlar… Kalbinin beyaz kaldığı ama dilinin karardığı anlar…

Cesaret, karanlık bir gecede ışığı yakmak değil; gündüz vakti o ışığı söndürmemektir. 

Peki nedir o bazılarını ayağa kaldıran ama bazılarını yerinde çivileyen şey?

Bir öğrenci düşünün: Amerika’da bir üniversitede okuyor. Belki yıllarını verdiği emekle, üstün başarılarla aldığı bursla bir yerlere gelmiş. Şimdi o bursu kaybetmekle tehdit ediliyor çünkü Gazze’ye destek veriyor. Bu tehdit O’nun elinden sadece parasal bir imkânı değil, belki de hayal ettiği geleceği alacak. Ama o, yine de susmuyor.

Bir mühendis düşünün: Silikon Vadisi’nde çalışıyor. İsrail’e destek açıklamaları yapan şirketinden aldığı açık mesaj şu: “Tarafını belli edersen işsiz kalırsın.” Ama o, tarafını belli ediyor. Çünkü biliyor ki, bir mazlumun ahı, bir işten daha büyüktür.

Onların cesaretini besleyen şey nedir? Belki güçlü bir iman, belki ahiret merkezli bir bakış, belki yüreğinde sönmemiş vicdanın ateşi…

Ya susanlar? Onların geride kalma sebepleri ne? Belki korku, belki rahatına düşkünlük, belki ‘bir şey değişmez’ düşüncesi…

Ama biz şunu biliyoruz:

Cesaret, imkânla değil, inançla ortaya çıkar.

İsteyen bir yol bulur; istemeyen bir bahane…

İşte biz de bu çağrıyla, birer damla bile olsa bu cesareti büyütebiliriz. Paylaştığımız bir yazıyla, vazgeçtiğimiz bir markayla, sarf ettiğimiz bir cümleyle, susmadığımız bir ortamla…

Çünkü büyük yangınlar, küçük kıvılcımlarla başlar…

Unutma:

Bugün Gazze için sustuğunda, yarın kendi vicdanınla konuşmak zorunda kalacaksın.

Ve o ses, hiçbir tehditle susturulamayacak kadar gür çıkacak…