AN GEÇİCİDİR

Hayatımız, tıpkı uzun metraj bir film gibi sahnelerden oluşuyor. Bazı sahnelerde kahkahalar yükselirken, bazı sahnelerde sessizlik hakim oluyor. Bazı sahnelerde sevinç olurken bazılarında üzüntü oluyor. Ama her sahnenin hiç değişmeyen bir kuralı var. “Hiçbir şey sonsuza dek sürmüyor”. Ne mutluluklar, ne acılar, ne de sahnedeki insanlar. Ve evet, bunlar gibi her güzel şey de bir gün sona eriyor.

Her başlayan şey elbet bir gün bitecek. Başka çaresi yok, her gece gündüze kavuşmak zorunda, her genç bir gün yaşlanmak zorunda, her yeni eskimek zorunda, her taze bir gün bayatlamak zorunda. Acı ama gerçek; her başlayan hayat bir gün bitmek zorunda. Bir süreç gibi bir zaman çizgisi gibi. Önemli olan başlangıçla bitiş arasında geçen kısım. Bu süreçte neler yaptığın? Nasıl yaptığın? Ne tarafta yer aldığın? Kısacası yaptığın seçimlerin.

Evet, bu hayatta her başlayan güzel şey elbet bir gün biter. Ama bu, güzel şeylerin bir daha olmayacağı anlamına gelmez. Yada kötü şeylerin sonsuza dek süreceği anlamına da gelmez. Biten güzel şeylere üzülmek doğal, ama yeniye umutla bakmak da bir o kadar mutlu eder insanı. Çünkü hayat, her zaman yeniden başlar. Düşüpte kalkmasını bildiğinde insan...

Bitişler, her zaman kayıp demek değildir. Bazen bir şeyin sona ermesi, yeni bir başlangıcın habercisidir. Bir kitabın son sayfasını çevirip kapağını kapatmak başka bir kitaba yer açmaktır. 

Çünkü biz insanlar, değişiriz. Zamanla hayallerimiz, ihtiyaçlarımız ve çevremiz değişir. Bizi bir zamanlar heyecanlandıran şeyler, bugün belki de sıradan gelir. Yada sıradan olan şeyler artık bizi heyecanlandırıyor olabilir. Bu değişim bazen bizi üzer, bazen de güçlendirir. İlişkiler biter, dostluklar soluklaşır, işler, şehirler, hayat tarzları değişebilir.

Ancak bu bitişler, geçmişi değersiz kılmaz. Aksine, o anların kıymetini daha da artırır. Birlikte gülüp ağladığımız dostlar, kalbimizi hızlandıran heycanlar, başardığımız işler. Hepsi, bizde iz bırakan parçalardır. 

Çünkü bir şeyin biteceğini bilmek, onun değerini artırır. Güzellik, geçiciliğin içindedir. Belki de bu yüzden bir ânı ömrün sonuna kadar yaşamak mümkün değildir ama onu  hatırlamak mümkündür.

Anın tadını çıkarmak, kıymet bilmek, şükür edebilmek ve olumlu taraflara sevinip olumsuzlarından ders çıkartabilmek; bitişlere karşı en güzel duruştur. Çünkü her biten şey, geride bir iz bırakır. Ve biz o izlerle büyür, şekillenir, bir sonraki süreci dizayn ederiz.

Her bitiş, aynı zamanda yeni bir başlangıçtır. Yeni bir ilişki, yeni bir şehir, yeni bir “ben” mümkündür. Belki kolay değildir, ama her seferinde mümkündür. Ve çoğu zaman yeni başlangıçlar, tahmin ettiğimizden çok daha güzeldir.

Güzel bitişler güzel başlangıçları başlatır her zaman. Her biten sürecimizde güzel bitirebilmek ve güzel bir başlangıç yapabilmek dileğiyle…