BAŞLAYAN HER ŞEY BİTER
Başlangıcı olan her şeyin mutlaka bir sonu vardır.
Ama her son da yeni bir başlangıcın tohumunu taşır.
Hayatta yeni bir sürece adım attığımızda, bazen o sürecin çabucak bitmesini dileriz; bazense hiç bitmemesini… Eğer süreç sancılı ve yorucuysa, insan bir labirentin içinde kaybolmuş gibi hisseder; bir an önce çıkış kapısını bulmak ister. Karşısına çıkan her olumsuzlukta umudu biraz daha erir, içinden “Bir an önce bitsin!” diye haykırır.
Bazen öyle bir noktaya gelir ki, yükünü taşıyamaz olur, kurtuluşu ölümde arar.
Ama süreç güzelse…
İnsan o anın bir rüya gibi sonsuz olmasını ister. Zamanı durdurmak, dakikaları avuçlarının içinde tutmak ister. Fakat bu hayatta hiçbir şey sonsuza kadar sürmez.
Biliyoruz ki, yaşadığımız bütün acılar da bitecek, bütün mutluluklar da. Çünkü başlangıcı olan her şeyin sonu vardır. Asıl mesele, bu inişli çıkışlı yolda bizim verdiğimiz tepkilerde gizlidir.
“Ben ne yapabilirim ki?” diye pes mi ediyoruz?
“Ancak bu kadar elimden geliyor.” diyerek vicdanımıza suni bir huzur mu veriyoruz?
Yoksa gerçekten elimizden gelenin en iyisini mi yapıyoruz?
Bunun cevabını insan, ancak duyguların gürültüsü sustuğunda, zihni berrak bir göl gibi sakinleştiğinde verebilir. Duygular öne geçtiğinde ise bilinç sislenir, gerçekleri görmemiz zorlaşır. İnsan doğru muhakeme yapamaz, suçu çoğu zaman dış dünyaya atarak kendi nefsini temize çıkarmaya çalışır.
Oysa bu yolculukta, yaşadığımız her süreçte verdiğimiz tepkiler, bir sonraki sürecin nasıl başlayacağını belirler. Bir süreci nasıl kapatırsak, bir sonrakine de öyle bir kapı açarız.
Bu yüzden bitişlerin güzelliği, başlangıçların kaderini yazar.
Basit bir hakikat gibi görünür bu…
Ama nefis devreye girince, işin rengi değişir; gerçekleri görmek sisli bir aynaya bakmak kadar zorlaşır.
Her başlangıcın bir sonu vardır.
Doğduysak, bir gün öleceğiz…
Peki, ölüm gerçekten bir son mu?
Ya her son, bir başka başlangıçsa?
Hayat dediğimiz bu yolculuğu güzel bitirebilmek umuduyla…
Çünkü her son, sadece yeni bir kapının anahtarıdır…
Suni bir huzurdan kaçınarak güzel sonlarla yeni kapılara varanlardan olmak ümidiyle..
YanıtlaSilVe sahne her an kapanabilir...
YanıtlaSilDöngü içinde döngü..
YanıtlaSilPeki ölüm gerçekten bir sonsa? Sorusuna aklıma düşen ilk cevap; o zaman yaşamın ne anlamı olurdu...Tek solukta okudum, müthiş🤌👏
YanıtlaSil"Bitişlerin güzelliği, başlangıçların kaderini yazar." ne kadar güzel bir cümle, tüm bitişlerimizi güzel yapmak umuduyla, emeğinize sağlık...
YanıtlaSilher son, sadece yeni bir kapının anahtarıdır…
YanıtlaSilHersey başladığı yere geri döner ama başladığı gibi değil. Her doğan ölür. Her başlayan biter. Her şeyin bir sonu var ve hersey geçici ama bu gecicilikteki verilen tepkiler geleceği dizayn ediyor. Önemli oln verdiğimiz tepkiler çok güzel yazmış bunları yazan. Eline sağlık.
YanıtlaSilHer şey başladığı gibi belli bir süre sonra bitiyor. Bu döngü halinde hayat boyunca devam ediyor. Mesele bu döngüler arasında bizim nasıl tepkiler verdiğimizdi aslında. Her durumda kolaylık da ve zorluk da doğru hamleleri yapabiliyor olduğumuzda hayat bize olumlu taraflarını daha çok gösteriyor.
YanıtlaSilİnsan defalarca görüyor,ölümü. Ama hiç bitmeyecekmiş gibi yaşamayı tercih ediyor çoğu zaman. Unutan..ismini almaya ne kadar layık...
YanıtlaSilSon kez başlamadan evvel insanın mevzularını halletmesi gerek
YanıtlaSil