SAMİMİYET

Hayatta insan doğum ile ölüm arasında bir yolculukta olduğunu bilir. Çoğu zaman ölümü unutur. Hayatında gördükleri hoşuna gider ve bir haz sarhoşluğuna sık girmeye başlarsa önce tüketim kalitesini bozar, sonra da üretimi. Bu esnada hiç bitmeyecekmiş gibi girdiği anlık hazlarla dolu kısır döngülere girer. Bu esnada samimiyetini de yitirir kendisine fayda veren yada verebilecek bir çok sürece karşı, işini, ailesini, çevresini. Hepsi değişmeye başlar.

Bir insanın bozulmasının en büyük alametlerinden biri aslında hayatında çok öncelerden başlar. Küçük siyahlıklar bazen o kadar normalleşir ki görmezden gelinmesi yada fark edilmemesi, tohumun içeride zehirli bir meyveye dönüşmesine sebebiyet verebilir ve o meyve diğer meyveleri de ağacı da bozmaya yetebilir.

Bir kişi bozulduğu süreçten kendisine fayda vermeye vesile bir otoritenin eşliğinde doğru yönde bedel ödeyerek çıkar. Gerçeğe olan samimiyet ancak böyle kazanılır. İnsan aslında bu dünyanın halifesidir. Verilen göreve karşı bir samimiyet gerekir. Ama aynı zamanda insan amacını unutur, amacını unutan da yanlış yapar.

Her insan hayatında hatalar yapar ama gerçek tabanlı samimi oluşumların kalitesi hatayı erken fark edip ardında o hatayı yapmayacak şekilde tövbe etmektir. İnsan ancak böyle yücelme ihtimalini arttırabilir.

Bunları niye yazıyorum?

İnsan nefes almaya devam ettikçe sadece ara duraklar var. Birinde iniyorsun başkasına, sonra tekrar tekrar…Nerede hareket durdu, nerede yön değişti, nerede niyet var ama davranış yok ve nerede bedel yok, orada süreç biter. İyi bir süreci artık iyi bir süreç takip etmez.

İnsan başında iyi başladığı süreci iyi ama başlangıcına göre bitişinde daha kötü tamamlamışsa gerilemiş demektir ve bu performans onu eğer tekrar ivme kazanacağı bedellere girmezse, doğru yönde daha da gerilere götürecektir. O yüzden süreçleri güzel bitirmek önemli, ama dününe göre iyi olacak şekilde bitirmek daha önemli. Çünkü her bir sonraki süreç öncekinden ivme alarak başlarsa yükselişini ufak yada ağır sarsıntılara rağmen devam ettirebilir. Başladığın nokta kadar bitirdiğin nokta da bir o kadar önemlidir.

Tüm bunların içinde insan şu soruyu kendine hatırlatsın ve bunu hiç bırakmasın yeter:  ’ RABBİN KİM?’

ALLAH, yolunda gayret eden ama hedeflerine henüz varamamış olanları; kulları samimi mücadelesini bırakmadığı müddetçe CABBAR sıfatı ile hedeflerine vardırsın inşALLAH.