BAŞLIYOR MUYUZ, BEKLİYOR MUYUZ?

BAŞLIYOR MUYUZ, BEKLİYOR MUYUZ?

Güneş, ışığıyla odayı canlandırıyordu. Uyanmak istemeyenin hoşlanmadığı bir durumdu. Furkan içinde geçerliydi. Gözünü yavaşça açtı. Saate baktı ve geç kalmışlığın verdiği olumsuz hisle birlikte aceleyle yataktan kalktı. Saat 11:00’di ve gün onun  icin daha yeni başladı. Halledilmesi gereken işler o saatten sonra yetişir mi diye aklından geçirdi.

Annesi; “Oğlum, dün sen demiyor muydun, Beni erken kaldırın diye? Hem çok işim var diyorsun hem de kalktığın saate bak!” diye seslendi. Annesi kahvaltı masasını kaldırdığı için, kendisine ufak bir ekmeğin arasına peynir koyup yedi. Çokta tat alamadığı bir kahvaltıydı bu. Keyifsiz bir kahvaltı hissi ve sabah uyandığında yaşadığı o olumsuz hisle evden çıktı.

Neden kendisini keyifsiz hissediyordu?

Olumsuz hissinin kaynağı neydi?

Ev tapusunun beyannamesini vermesi gereken bir güne böyle başlamıştı. Yapması gereken iş yine son güne kalmıştı. Belediye binasına varıp, merdivenlerden dördüncü kata çıktı. Aldığı sıra numarasının gelmesi için önünde daha on iki kişi vardı. Bu da demek oluyor ki işini öğle arasından sonra halledebilcekti. O olumsuz hissin miktarı biraz daha artmıştı. Çünkü tapu işlerini hallettikten sonra yarın akşama kadar hazırlanması gereken çizimleri için matbaaya gidecekti.

Saat 14:30’da belediye binasında işi bitti ve matbaaya doğru yola çıktı. Kendini rahatlamak için arkadaşı Serhat’ı aradı ve arkadaşının ona sorduğu soru sanki hayatın ona sorduğu soru gibiydi.

-Ne yaptın, çizimleri biterebildin mi?

-Bu güne çizim mi kalır oğlum? Çok basitti zaten. Hoca ödevi verdikten 2 gün sonra teslim ettim.
-Hadi ya basitti demek.

-Ama yarına yetişir mi bilmem. Bu arada akşam maçı izlemeye gel mutlaka, bizimkilerle bizde toplanıcaz.
-Yok gelemem. Şu çizimleri yetiştirmem lazım.

Okul çıkış saatine denk geldiği için matbaa hayli kalabalıktı. Az vakti olduğu için pek de içine sinmediği çizim örneklerini aldı. Sonuçta hiç almamasından iyiydi. Eve doğru giderken babasının aradığı farkketti ve telefonu açtı.

- Oğlum, el yazısı ile yazdığım iş sözleşmesini, bilgisayara yazabildin mi?

-Yok baba daha değil.

- Dün akşam, Bu sabah yazarım demiştin. Bu saaate niye bıraktın? Yarına nasıl yetiştireceksin.

- Tamam, tamam akşama kadar hallederim.

Telefon kapandıktan sonra verdiği sözü yerine getirememenin acısıyla içinde ki o olumsuz his bir miktar daha arttı.

İşler biriktiği zaman hepimizin yaşadığı o olumsuz his…

Hepimiz güne uyanıyoruz ve bir çok bitmesi gereken işlerimiz oluyor. Kimimiz ustasıyla, kimimiz müşterisiyle, kimimiz çocuğuyla olan işleri var. Ve biz bu işleri, ancak başladığımızda halledebiliyoruz. Bu işleri kenara koyayım, kendi kendine hal olur diyemiyoruz. Biz işlerimize başlamayı ne kadar erkene çekersek, bizim için o kadar iyi olduğunu biliyoruz.

Er başlamak…

Bizim için önemli olan bir sınava giricez. Bu sınavın hayatımızda bazı şeyleri etkileceğini düşünüyoruz. Memur olabilmek, üniversiteye girebilmek, iş yerine kabul edilebilmek, sınıfı geçebilmek, uzman olabilmek için çok önemli bir sınav olduğunu varsayalım.

Sınava başlayabillirsiniz denildiğinde anda bir saniye bile kaybetmeden sorularu çözmeye başkıyoruz değil mi?

Verilen süreyi iyi kullanmak için konsantrasyonumuzu sorulara veriyoruz. Erken başlayıp, süreyi iyi kullanmak istiyoruz.

Kaçımız sınav başladıktan yirmi dakika sonra sorulara bakmaya başlar?

İşte hayatta yapmamız gereken şeylere başlarken de böyle olmamız işlerin çözüme kavuşmasını sağlıyor. Er başlarsak, bir sonraki sürecimize başlarken arkamızda birşey bırakmadan devam edebiliriz. Başlamak yerine ertelersek her şeyin üst üste geldiğini bir süreç yaşayabiliriz.

Odayı toplamak, arabayı yıkamak, ders çalışmak, proje sunumu hazırlamak, notlarını temiz çekmek,vs.  neyse o günkü yapmamız gerekenler işin sırrı “ERKEN BAŞLAMAK”.

Başlayalım ki bitirelim…

Bitirelim ki sevdiğimiz kişilere, sevdiğimiz şeylere zaman ayırırken bile kafamızı meşgul eden bir şey olmasın.

Peki işleri bitirmenin püf noktaları nelerdir?

• Er başlamak,
• Ertelememek,
• Konsantre olmak,
• Yapılan işe bilinç verebilmek,
• Zamanı iyi planlamak.