HOŞÇAKALIN

HOŞÇAKALIN

Kullandığı bot artık su almaya başlamıştı. Değiştirmenin vakti gelmişti. İmkanı olmadığı için biriktirdiği parayla alabilme ihtimali vardı. Alacağı ayakkabı hem işini görmeli hem de belli bir süre onu idare etmeliydi. Akşam iş çıkışında ayakkabıcılar çarşısına doğru yürümeye başladı. Çarşının giriş kısmında adımı attığı andan itibaren her yerde birbirinden farklı ayakkabıları görüyordu. Alacağı ayakkabının fiyatı aşağı yukarı aklında vardı öte yandan kaliteli olması için farklı dükkanlara uğramak istiyordu. Dükkana ilk girdiğinde onu tebessümle karşılayan uzun boylu kilolu bir delikanlı istediği birkaç model ayakkabıyı göstermişti. Beğenmesine rağmen daha iyisini bulabilmek ümidiyle dükkandan çıktı. Bir sonra ki dükkana girerek istediği ayakkabıyı tarif etti. Satıştan sorumlu olan genç kız üst raflardan indirdiği ayakkabının bağcıklarını takarak giyebilecek hale getirdi. Bu ayakkabı bir öncekinden çok daha kaliteli ve güzel duruyordu hem de fiyatı da aynıydı.

 

O esnada dükkana giren yaşlı bir amca dikkatini çekti. Genç kız müsaade isteyerek yaşlı amcaya yöneldi ve samimi bir ses tonuyla “buyrun amcacım” dedi. Amca ayakkabıya ihtiyacı olduğunu söyleyerek köşedeki oturağa oturdu. Genç kız diğer müşterisine yönelerek tatlı bir tebessümle botları paketliyim mi diye sordu. Hala düşündüğünü siz buyrun amcamızla ilgilenin sözleriyle birleştirerek belirtti. Genç kız amcaya dönerek ihtiyacını giderebilecek birkaç model ayakkabı çıkardı. Yaşlı adam ayakkabıları denerken eğilmekte zorlanıyor ayakkabıları giyebilmek için dükkanda bulunan uzun çekçeki kullanmak zorunda kalıyordu. Nihayetinde ayağına uyan bir ayakkabıyı buldu. Siyah yumuşak tabanlı ayakkabıyı alacağını belirtti ve kasaya doğru yöneldi. Genç kız ayakkabının ücretini aldı ve ayakkabıyı büyükçe bir poşete koydu, yaşlı amcanın yanına gelerek poşeti verdi. Kapıya doğru yavaş adımlarla yürürken misafir ağırlamışçasına, tekrar bekleriz cümleleri ile kapıdan geçirirken büyük poşete çekçeki bırakarak ihtiyacınız olabilir sözüyle bıraktı. Adam şaşkındı. Aldığı hediye tam da ihtiyacı olan birşeydi. 

Müşteri alacağı ayakkabıya karar vermişti. 

Bu davranış karşısında ayakkabıyı bu dükkandan alması gerektiğine ikna olmuştu. Beğendiği ayakkabıyı paketlemesini rica etti. Paketleme yaparken kendisini beklediği için teşekkür etti. Ayakkabının poşetine bu seferde teşekkür mahiyetinde ekstra bağcık eklemişti. Bu dükkan alışveriş yapanlara ihtiyaca göre satış bitiminde hediye veriyor ve müşterilerine sahip çıkıyordu. Daha önce ayakkabı alan kişiler tekrar ayakkabı almak istediğinde öncelikle o dükkana gelerek ürünlere şöyle bir bakıyordu. Her alışveriş sonrasında hediye vermek gibi bir beklenti oluşmaması içinde bazen çay ısmarlıyor, bazen poşete hediye bırakıyor, bazen indirim yapıyor bazen de tebessümle hal hatır sorarak ticareti yapıyordu.

Peki insan müşterisi olduğu dükkandan ne bekler?

Jestle karşılaştığında hangi duyguları hisseder?

Aktardan yaptığı alışveriş sonrasında 82 lira tutan malzemeler için yuvarlak 80 lira versen yeterli diyen esnaf bizim gözümüzde nasıldır?

Telefon satışı sonrasında telefonu alan kişinin aracı olduğunu sohbet esnasında anlayan bir esnafın arabaya kadar gelip telefon tutacağını buda ufak bir hediyemiz olsun diye araca takan ne kadar etkilidir?

Hiç bilmediğin bir bölgede kaldığın otelde taksi çağırmak için ricada bulunduğunda, otelin aracı ile gideceğin yere seni ücretsiz bırakan, siz bizim misafirimizsiniz diyen oteli nasıl anlatırız çevremize?

Yaptığımız son hamle, imajımız olmaz mı sizce?