HASAT ZAMANI

 

Adil Amca üzüm çardağının gölgesinde bir an düşüncelere daldı. Nasıl da hızlı geçmişti zaman.  Torunları meyve ağaçlarından düşen meyveleri topluyor, kovalara dolduruyordu. Tam otuz sene önce dikmişti o ayva ağacını, şimdi dalları yere sarkıyordu meyvelerin ağırlığından. Nasıl taşıyordu o narin dallar o ayvaları? Her şeyin bir zamanı var, dedi, ilk beş yıl hiç meyve vermemişti. Demek ki bu ayvaları taşıyabilmesi için bir süreç gerekiyordu.

Anadolu’da çiftçiler ayvanın bol olduğu dönemleri kış mevsiminin çetin geçeceğinin bir işareti olarak bilirlerdi. İnsanoğlu ise çoğu zaman bolluk dönemlerinde bu işaretleri okuyamaz bunun devamlı olacağını düşünür. Oysa her bolluktan sonra bir kıtlık, her kıtlıktan sonra bir bolluk dönemi vardı. Bu hayatın bir döngüsü doğada bunu görmek mümkündü, tabi ki bakabilene…Bolluk döneminde dalları güçlendirmek yerine meyveleri daha da çoğaltmak geliyor insanoğlunun aklına. Tıpkı ticari işletmelerdeki gibi. İşler biraz arttığında işletme sahibi hemen yeni personel, makine, bina vb.  geçmek istiyordu. Oysaki mevcut şartlarını zorlayarak güçlenir insan, yeni ortama ayak uydurur. Tıpkı zirveye çıkarken hava değişiminden dolayı vücudun zorlanarak mevcut hava şartlarına uyumlanması gibi. Biz meyveleri çoğaltalım derken dal meyveyi taşımaz hale geliyor. Geri dönüşü ise kırılan dallar ve düzeltilmesi gereken koca bir ağaç gövdesi.

İnsan doğası gereği aceleci bir canlı, fırsat geldiğinde bu özelliği devreye giriyor. Hemen sahip olmak istiyor, daha fazlasına kısa sürede. Adil amcanın marangoz atölyesini ilk açtığı zaman aklına geldi, çok mücadele etmişti. Bir anda yoğun siparişler gelmiş ve o pahalı makinaları almamak için direnmişti. İyi ki o zaman o paraları verip de pahalı makineleri almamışım, dedi içinden. Çünkü kısa süre sonra kriz dönemi olmuştu ve taksitle almak istediği makinaları almış olsa çok sıkıntıya girecekti. Yoğun dönemlerde ustalarını daha fazla motive ederek ilave mesailer derken siparişlere yetebilmişti. İnsan bedelini ödemeden kısa sürede sahip olmak istediğinde başı sıkıntıdan kurtulamıyordu, bunu anlamıştı geçen ömründe.

Zamanı gelmeden olmuyor ne dalında meyve ne de başka bir şey, dedi ve gülümsedi torunlarına bakarak Adil amca. Neden mi? Çünkü şimdi hasat zamanıydı. Zaman geçmiş, çiçekler açmış, meyveler olgunlaşmıştı. 

Her insan ektiğinin esiridir ve  bunu hasat zamanı anlıyor...