Kurban Olurum Sana...

 

Ne çok kurban olduk. 

Kızlarımıza, oğullarımıza, sevdiklerimize, eşlerimize… 

ALLAH'tan başka birçok şeye kurban olduk.

 Aslında kurban olmaya en layık kimdi?  Kurban edilmeye en layık neydi?

 Kurban yaklaşmak demektir.

 En çok kime yakın olmak isterdik? 

Eğer kurbandan sonra ömrümüz bayram olacaksa o bayramı bize verebilecek olan kimdi? 

Anlıyor insan…

Kurban, et ve iskelet değil. O zaman kurban nedir, kime kurban olunur, kime kurban kesilir?

 İnsanoğlunun yeryüzü serüveni, başladığı ilk anlardan bugünlere kadar adayış ve adanış öyküsü olduğunu biliriz. Her öykünün kendi içerisinde bir kurbanı olmuştur.

 Kurban bir hakediştir. Kurban etmeden önce kurban edilecek kadar değerli şeylerimiz olmalı. Kurban yaklaşmaktır. O’nun olanı yine O’na verebilmektir.

 Samet olana bir şey sunmak…

Hem de hiçbir şeye ihtiyacı yokken…

O zaman görüyoruz ki kurban Rab’bimizin en güzel imtihanlarından bir tanesi.

Kullarına daha fazlasını ikram etmek için, kullarından kulluk bekliyor.

 Ve insan bir bilse verdiğinde veremediğini…

RABB’inin hep daha fazlasıyla ikramladığını….

O zaman anlayacak aslında kurbanın sadece bir koç olmadığını…

 Kurban; insanın en değerlisini, en değerliye takdimidir.

Kurban, insanın en güzel amellerinden bir tanesidir…

Kurban, nefsinden ve neslinden vaz geçebilmektir…

Kurban, Rab’be sunulacak en güzel hediyedir…

 

En değerli olan içten, severek, en güzel sözler ile nasıl takdim edilebilir? 

Eğer bu yapılabilir ise o zaman kurban bir iman meselesidir…

İsmail kadar sevecek bir tohum ekebilmeli toprağa…

Sonra onu RABB'ine sunabilmeli…

 

Her insanın İsmail’i başka başkadır…

Sevgisi, bedeli, öyküsü başka başkadır…

 

Bütün bedeller ödendikten sonra “Benim İsmail’im kim, Rab’bimin rızasını kazanmak için kimden, neyden vaz geçebilirim?”  diye sorabilmeli insan.

Her insanın İsmail’i aynı olmadığı için, kurbanı da aynı olmayacak…

Vaz geçişleri de aynı olmayacak…

Kurbanı olmadan kurban edebilecek öyküsü olmalı insanın…

İnsan en çok sevdiklerini, en çok bedel ödediklerini, en çok düşkün olduklarını Rab’bine kurban edebiliyorsa o zaman elindeki satır da olsa, balta da olsa o koç içten boyun eğerek kurban olmaya hazır oluyor. 

Şerefli olduğunu düşündüğümüz misafirimize ikramda ne çok hassas davranıyoruz. Bütün var olanların, şerefini O’ndan aldığı Rab’bine kurban sunacaksa neyi kurban etmeli insan?

En değerlisini kurban edenle, Rab’binin olanı Rab’bine veremeyenler, Habil ile Kabil olma yolunda hakedişlerini oluştururlar.

 

Ömrünü ve neslini RABB'ine kurban edenler İbrahim’i duruşa,

Rab’bine her an teslim olanlar İsmail olmaya,

Evlatlarını Rab’bine kurban edenler ve “Emir Rab'bimden ise beni sabredenlerden bulacaksın.” diyenler  yaşadığı zamanın İbrahim’i, İsmail’i, Hacer’i olmaya hak sahibidirler…

 

Kurban sunduğuna, kurban olabilmek ne güzel şereftir…